Historia Markowickiego Sanktuarium rozpoczęła się w 1630 roku, kiedy figura Matki Bożej z Dzieciątkiem została przywieziona do Markowic przez bernardyna brata Michała Widzyńskiego, który uciekając przed epidemią cholery schronił się na dworze państwa Bardzkich w Markowicach. W tym czasie córka Heleny i Andrzeja Bardzkich – Marianna była ciężko chora. Rodzice złożyli obietnicę, że jeśli córka wróci do zdrowia, wybudują w Markowicach kościół ku czci Matki Bożej. Marianna wyzdrowiała, a wieść o tym niezwykłym wydarzeniu obiegła okolicę. Do dworu zaczęli przybywać chorzy prosząc o łaskę uzdrowienia. W 1635 roku Komisja Biskupia zbadała 132 przypadki uzdrowień, uznając 32 „za cudowne”, pozostałe za znaki wielkiej łaski Bożej. W 1636 roku wybudowano pierwszy niewielki, drewniany świątynię i umieszczono w niej cudowną figurę. Do Markowic zaczęły przybywać coraz liczniejsze grupy pielgrzymów. Papież Paweł VI wyraził na nią zgodę i koronacja odbyła się 26 czerwca 1965 roku (źródło: www.markowice.eu).