Holybreak - Sanktuarium Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Zielenicach

Sanktuarium Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Zielenicach

32-107 Radziemice, Zielenice 30

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – zabytkowy, parafialny kościół rzymskokatolicki znajdujący się w Zielenicach w województwie m .ałopolskim. Jest to także sanktuarium Matki Bożej Zielenieckiej. Pierwsze wzmianki o kościele i parafii pochodzą z XIV wieku, dokładnie z 1346 roku. Pierwotnie kościół był drewniany, a pierwszym patronem parafii był św. Mikołaj. Nowy drewniany kościół wzniesiono w roku 1660. Głośniej o kościele zrobiło się w I poł. XVII wieku, kiedy sprowadzono do niego w 1613 roku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, kopię z jezuickiego kościoła Świętych Macieja i Mateusza w Krakowie. Obraz zasłynął cudami i został uznany za cudowny na mocy dekretu biskupiego z 1654 roku. Ważną datą dla parafii był 27 lipca 1681, kiedy to do Zielenic przybył ciężko chory Franciszek Szembek, aby modlić się do cudownego obraz o przywrócenie do zdrowia. Kiedy rzeczywiście wyzdrowiał w podziękowaniu postanowił ufundować nowy, murowany kościół. Kamień węgielny pod jego budowę został poświęcony 18 lipca 1685 roku. Konsekracja kościoła pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny odbyła się 1 października 1691 roku. Z czasem wezwanie kościoła uległo zmianie, by obecnie nosić tytuł Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Z późniejszej historii sanktuarium podupadało, dopiero w II poł. XX wieku dzięki odrestaurowaniu kościoła i obrazu przez ks. Józefa Józefiaka oraz późniejszej rozbudowie przez proboszcza, ks. orionistę Stanisława Drajczaka. Ważnym wydarzeniem było też ukoronowanie cudownego obrazu przez papieża Jana Pawła II na Jasnej Gorze w 1983 roku papieskimi koronami. Kościół składa się z jednej nawy podzielonej. Korpus podzielony jest na 3 przęsła. Prezbiterium jest niemal kwadratowe. Do budynku przylegają dobudowane w późniejszym czasie: zakrystia – przylega nawy i prezbiterium od strony północnej, po przeciwległej stronie prezbiterium przylega budynek gospodarczy, obecnie kotłownia, od zachodniej strony do korpusu przylega duża, prostokątna kruchta, która jest znacznie niższa niż nawa kryta jest dwuspadowym dachem. Pośrodku nawy głównej znajduje się nieduża wieża. Obok kruchty znajduje się zbudowana znacznie później niż kościół nieduża dzwonnica. Wnętrze kościoła zdobią ołtarze: główny z okresu baroku, oraz 4 boczne rokokowe. Ołtarz główny architektoniczny. Pośrodku znajduje się obraz Matki Boskiej Zielenieckiej z I poł. XVII wieku. Nad obrazem znajduje się ozdobny kartusz. Ołtarz wykonany jest z drewna polichromowanego malowanego na czarno. Zwieńczenie wspierają 4 kolumny zakończone ozdobionymi ornamentem akantowym kapitelami. Ołtarz częściowo złocony. Po bokach znajdują się 2 rzeźby, podobnie na szczycie zwieńczenia spoczywają złocone rzeźby aniołów. Ołtarz ma budowę statyczną i charakterystyczne dla tego okresu trójkątne zwieńczenie. Ołtarz pochodzi z końca XVII wieku.

Czytaj więcej

Cudowny obraz: Obraz Matki Bożej Zielenieckiej

Z historią zielenickiego sanktuarium i cudownego obrazu są złączeni m.in. jezuici, którzy pod koniec XVI w. otrzymali je w spadku na uposażenie jezuickiego nowicjatu w Krakowie. Kopia Matki Bożej Śnieżnej była czczona właśnie w kościele nowicjackim jezuitów w Krakowie, skąd w 1613 r. została przewieziona do Zielenic. 13 maja 1654 r. bp Piotr Gembicki wydał dekret uznający obraz Matki Bożej w Zielenicach za cudowny, co przyczyniło się do szybkiego rozprzestrzeniania kultu. Obraz Matki Bożej Zielenickiej z końca XVI w. – kopia Salus Populi Romani – był koronowany przez Jana Pawła II w Częstochowie 19 czerwca 1983 r. Intronizacja obrazu w Zielenicach odbyła się 14 sierpnia 1983 r. Uroczystej Sumie przewodniczyli kard. Franciszek Macharski i bp Stanisław Szymecki.