Holybreak - Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu

Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu

ul. Świętego Józefa 23/35, 87-100 Toruń

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

Prezbiterium

Źródło: Wikimedia Commons

Ołtarz boczny

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Kościół św. Józefa w Toruniu – świątynia katolicka w jurysdykcji parafii św. Józefa i sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu. Znajduje się przy ul. św. Józefa 23/35. Został zbudowany w latach 1958–1963 według projektu Edmunda Płockiego i Stefana Modrzejewskiego.Konsekracji dokonano 14 czerwca 1964 roku.Przy kościele znajduje się klasztor oo. redemptorystów. podziemiach kościoła znajduje się ruchoma szopka. Kościół Św. Józefa budowany był w latach 1958 - 1963 według projektu architekta inż. Stefana Modrzejewskiego z Bydgoszczy. Realizacją projektu zajął się inż. Edmund Płocki z Torunia. W oficjalnych pismach pojawia się nazwisko inż. Edmunda Płockiego jako projektodawcy, ale jest to swego rodzaju kamuflaż ze względów politycznych. Inż. Stefan Modrzejewski piastował wówczas urząd architekta wojewódzkiego w Bydgoszczy i zmuszony był ukrywać autorstwo swego projektu przed władzami centralnymi w Warszawie, ponieważ zalecały one utrudnianie budowy kościołów. W wigilię Bożego Narodzenia 1963 r. kościół otwarto dla wiernych. Był on już ukończony dużo wcześniej, bo w grudniu 1961 roku, ale ówczesne władze przez dwa lata zwlekały z wydaniem pozwolenia na jego otwarcie. Konsekracji kościoła św. Józefa dokonał ks. biskup Kazimierz Kowalski 14 czerwca 1964 roku. Oryginał ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy znajduje się w kościele redemptorystów pw. św. Alfonsa w Rzymie. Widoczną w kościele św. Józefa w Toruniu kopię wykonał artysta malarz, konwertyta Józef Burchardt w 1901 roku. W 1902 roku ikona została poświęcona przez papieża Leona XIII z przeznaczeniem dla parafii w Osieku k. Rypina (obecnie w diecezji płockiej), gdzie proboszczem był ks. Kazimierz Przyjemski, wielki krzewiciel kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jego powiązania z ruchem mariawitów sprawiły, że kult ten zaczął budzić nieufność biskupa diecezji płockiej. Prawdopodobnie ikona musiała zostać usunięta ze świątyni. Jako odpowiedź na szerzący się mariawityzm redemptoryści podjęli się głoszenia szeregu misji w parafiach diecezji płockiej. Po misjach (1925) i renowacji misji (1928) wygłoszonych w parafii w Osieku otrzymali od proboszcza zapomnianą ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Pierwotnie umieścili ją w kaplicy zakonnej domu w Warszawie, a następnie przekazali redemptorystom w Toruniu ze względu na istniejący tam klasztor i powstającą kaplicę publiczną. Uroczyste wprowadzenie ikony do kaplicy nastąpiło 17 czerwca 1928 roku. Niebawem kult Matki Bożej rozprzestrzenił się nie tylko na Toruń, ale i daleko poza jego granice. Rozwój kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy przerwał wybuch II wojny światowej. Cudowny obraz został przez Niemców sprofanowany i porzucony w przedsionku kaplicy. Stamtąd został zabrany przez prywatne osoby i przechowany w domu państwa Franciszka i Józefy Jeziorskich przy ul. Szosa Chełmińska 122. Pierwotnie ikona została zamurowana w ścianie, a później znalazła swoje miejsce w domowym ołtarzyku, dzięki czemu grono wtajemniczonych osób mogło przed Jej wizerunkiem gromadzić się na modlitwie. Po II wojnie światowej do Torunia przybył o. Józef Sochacki, który uporządkował kaplicę. Ikona została ponownie uroczyście wprowadzona do kościoła 22 czerwca 1947 roku, a po Mszy św. odbyła się procesja z Cudownym Obrazem. Od tego momentu stało się tradycją, kultywowaną po dziś dzień, że w uroczystość Matki Bożej Nieustającej Pomocy ulicami miasta wyrusza procesja. Od 1961 roku w wyniku decyzji ówczesnych władz komunistycznych, które zakazały publicznej procesji, odbywała się ona w kościele. Tradycja procesji z obrazem M. B. Nieustającej Pomocy została wznowiona dopiero w latach 80-tych XX wieku. Po II wojnie światowej do Torunia przybył o. Józef Sochacki, który uporządkował kaplicę. Ikona została ponownie uroczyście wprowadzona do kościoła 22 czerwca 1947 roku, a po Mszy św. odbyła się procesja z Cudownym Obrazem. Od tego momentu stało się tradycją, kultywowaną po dziś dzień, że w uroczystość Matki Bożej Nieustającej Pomocy ulicami miasta wyrusza procesja. Od 1961 roku w wyniku decyzji ówczesnych władz komunistycznych, które zakazały publicznej procesji, odbywała się ona w kościele. Tradycja procesji z obrazem M. B. Nieustającej Pomocy została wznowiona dopiero w latach 80-tych XX wieku. W międzyczasie miało miejsce inne ważne wydarzenie: koronacja obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy koronami papieskimi. Aktu tego dokonał 1 października 1967 roku ks. kard. Stefan Wyszyński, prymas Polski w obecności 13 biskupów, ok. 300 kapłanów i 30 tys. wiernych. Homilię wygłosił ks. bp Jerzy Ablewicz. Kroniki klasztoru zaznaczają, że sama uroczystość koronacji nie miała dużego wpływu na wzrost kultu MBNP na Bielanach. Pozytywny skutek przyniosła kradzież koron (w nocy z 3 na 4 lutego 1969 roku) i rekoronacja obrazu 26 marca 1969 roku. 8 grudnia 1991 roku z inicjatywy redemptorysty o. Tadeusza Rydzyka powstała w Toruniu rozgłośnia Radioa Maryja. Dzięki transmisji codziennej Mszy św. o godz. 7.00 rano, a także nowenny w środy o godz. 18.00 toruńskie sanktuarium stało się jeszcze bardziej znane w świecie. W 1992 roku została utworzona diecezja toruńska. Jej pierwszy pasterz ks. bp Andrzej Suski ogłosił tę świątynię sanktuarium diecezjalnym, a Matkę Bożą Nieustającej Pomocy główną patronką diecezji, którą zawierzył Jej 27 czerwca 1992 roku. (Źródło: jozeftorun.pl)

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: