Holybreak - Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny z Picciano (Matera)

Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny z Picciano (Matera)

Strada provinciale Matera Gravina, 75100 Matera

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Sanktuarium Santa Maria di Picciano to obiekt sakralny położony w pobliżu miasta Matera. Stoi na wzgórzu na wysokości 440 m. pomiędzy Bazyliką a Apulią, pomiędzy doliną rzeki Bradano a płaskowyżem Murge. Pierwsza osada klasztorna i kościół znajdowały się wzdłuż Gravina di Picciano, na prawym brzegu strumienia, gdzie stoi kaplica Grottini, będący zachowanym znakiem starożytnej osady u podnóża wzgórza. Następnie benedyktyni, których obecność udokumentowana jest od 1219 roku, przenieśli się na szczyt wzgórza; począwszy od drugiej połowy XIV wieku miejsce mnichów benedyktyńskich zajęli jerozolimczycy, później templariusze, a w końcu kawalerowie maltańscy, którzy założyli komandorię i opiekowali się sanktuarium przez około cztery wieki. Od końca XIV wieku komturia Santa Maria di Picciano rozszerzyła swój majątek na różne ośrodki w Apulii i Bazylikacie. Pod koniec XVI wieku Commendatore Gian Girolamo Carafa kazał odwrócić orientację kościoła i zlecił wykonanie kopii wizerunku Madonny, która po jego śmierci została umieszczona w konkatedrze w Valletcie i jest czczona do dziś z imieniem Madonny di Carafa. Zakończenie prac zlecił Commendatore Silvio Zurla z Cremy w latach 1645-1685, który zlecił wykucie w kamieniu ikony z płaskorzeźbionymi postaciami na nowym ołtarzu głównym i kazał przewieźć tam święty obraz Matki Boskiej, pierwotnie obecny w ołtarzu fresk w absydzie, chroniący ją kryształem z Wenecji, uzupełniał lewą nawę boczną. Ostateczny wygląd kościół uzyskał od roku 1794, kiedy to na prawo od środkowej nawy dobudowano trzecią nawę. Polecenie zostało stłumione w 1807 r., roku stłumienia Murata. Po okresie opuszczenia, w 1966 r. nastąpił powrót benedyktynów i odbudowa klasztoru, zgodnie z umową podpisaną w 1962 r. pomiędzy archidiecezją Matera a Kongregacją Oliwów. Konstrukcja kościoła, w stylu romańskim, podzielona jest na trzy nawy. Różne renowacje, które miały miejsce na przestrzeni wieków, spowodowały rozbudowę oratorium, wprowadzając zmiany w suficie, który pierwotnie był kopułowy, a następnie został zastąpiony sklepieniem kolebkowym. Nad ołtarzem głównym znajduje się obraz Madonny z XV wieku, a w kaplicy za ołtarzem figura Madonny prawdopodobnie z początku XVIII wieku, niesiona w procesji. Legenda głosi, że Matka Boża ukazała się pasterzowi z Abruzji w poszukiwaniu zagubionych wołów, który podróżował przez te miejsca na wypas. Wielka jest pobożność, która skłania wielu mieszkańców Abruzji do udania się do sanktuarium 25 marca na uroczystość Zwiastowania, kontynuując tradycję. Z prostego ludowego nabożeństwa uroczystości stały się oficjalnym kultem miejscowego kościoła już w XVII wieku, wraz z uroczystą pielgrzymką ludności przybywającej także z sąsiednich regionów i duchowieństwa pod przewodnictwem arcybiskupa Matery w celu oficjalnego poświęcenia miejsca kultu. Począwszy od 1785 roku organizacja festiwalu przeszła z rąk mieszkańców Abruzji na ludność Matery. Napływ pielgrzymów, podobnie jak w uroczystość 25 marca, trwa przez cały miesiąc maj.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: