Holybreak - Sanktuarium Madonna dell'Oriente (Tagliacozzo)

Sanktuarium Madonna dell'Oriente (Tagliacozzo)

Via Sfratati, 67069 Tagliacozzo

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Sanktuarium Madonna dell'Oriente to obiekt sakralny położony w Santa Maria d'Oriente pomiędzy Tagliacozzo a wioską Sfratati (AQ) w Abruzji. W sanktuarium mieści się orientalne muzeum Tagliacozzo. Starożytne sanktuarium Madonny dell'Oriente, położone na wzgórzu u podnóża góry Aurunzo, na wysokości około 800 m n.p.m., znajduje się około dwóch kilometrów od centrum miejskiego Tagliacozzo, z którym łączy je droga krajowa 5 Via Tiburtina Waleria. Najstarsze dokumenty pochodzące z XIV wieku wspominają o kościele pod wezwaniem Santa Maria de Orienna, choć początki miejsca kultu są starsze. Ikona Madonny Wschodu pochodzi bowiem z XIII wieku. Według tradycji obraz Madonny z Dzieciątkiem został cudownie ocalony przed niszczycielską furią cesarza bizantyjskiego Leona III Izauryjczyka, który wprowadził ikonoklazm, niszcząc liczne dzieła religijne w Azji, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie i w Azji Mniejszej. Ikona przybyła do Marsiki transportowana przez dwóch kapitanów najemników, pochodzących z Tagliacozzo. Liczne i ważne zabiegi restauratorskie obiektu sakralnego spowodowały z czasem utratę kolejnych elementów pochodzących z XIII w., jednak pewne jest, że już w XVI w. sanktuarium było celem pielgrzymek, gdyż wzniesiono tam kamienny ołtarz jako dar dla Dziewicy przez ludność. Zachowały się jedynie nieliczne fragmenty tego ołtarza, mieszczące się w muzeum orientalnym mieszczącym się w przylegającym do sanktuarium klasztorze, zbudowanym w XVIII wieku. W okresie od końca 1600 do 1868 roku w sanktuarium doszło do poważnych remontów. Całkowicie przebudowany budynek konsekrowano w 1742 r., natomiast klasztor ukończono w 1913 r. Prawie całkowicie zniszczone przez trzęsienie ziemi na Marsyce w 1915 r., sanktuarium zostało odbudowane w 1932 r., nadając mu renesansowy wygląd. Przez ponad sto lat w sanktuarium i parafii gościli franciszkanie, którzy po 117 latach opuścili to święte miejsce ze względu na upadek powołań. Od 2013 roku nowymi kustoszami sanktuarium są bracia karmelici. Założenie przedstawia kościół na planie nieregularnym, składający się z trzech naw, przebudowanej w 1969 r. wielobocznej absydy i półkulistych sklepień oraz poprzecznie klasztor również na rzucie prostokąta. Nawa środkowa i prawa wydają się mieć regularne rozmiary, natomiast lewa jest węższa w kierunku absydy i szersza przy wejściu. Ołtarz główny został odbudowany w 1978 roku z dekoracjami mozaikowymi i mozaikami autorstwa Cesare Vitali i malarza Antonio D'Acchille. Z sześciu obecnych ołtarzy dwa są ozdobione łukiem triumfalnym. Drewniany chór jest dziełem braci Baiocco. Na ścianach znajdują się freski Raffaello Solmonte przedstawiające sceny z San Francesco. Imponująca czworokątna dzwonnica znajduje się po lewej stronie nawy bocznej i dominuje nad doliną Imele poniżej. W klasztorze znajduje się muzeum orientalne, w którym można podziwiać wota od XVII do XX wieku, cenne orientalne znaleziska archeologiczne z Egiptu i Bliskiego Wschodu, księgi sakralne pisane w różnych językach, ikony i monety bizantyjskie z każdej epoki i z różnych narodów.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: