Sanktuarium Madonna della Costa (Sanremo)
Via Senatore Ernesto Marsaglia, 18038 Sanremo
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Madonna della Costa (Sanremo)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna della Costa to sanktuarium maryjne zlokalizowane w Sanremo, na Riviera dei Fiori. Główne święta obchodzone są 15 sierpnia (święto Wniebowzięcia).
Położony na wzgórzu, około 100 metrów nad poziomem morza, z widokiem na historyczną dzielnicę Pigna w Sanremo, jego początki sięgają prawdopodobnie XIV-XV wieku w miejscowości Castrum Sancti Romuli. Według niektórych historyków narodziny sanktuarium można datować na rok 1361, kiedy zamek będący własnością rodziny Doria został przekazany Republice Genui. To właśnie z tej okazji narodził się słynny „festiwal łańcuchów”, podczas którego mieszkańcy Sanremo udają się do sanktuarium, ciągnąc łańcuchy, aby uczcić wyzwolenie z Dorii.
Pierwszy dokument wzmiankujący o obiekcie sakralnym pochodzi z 1474 roku, gdzie miejscowa rodzina Fabiani opisuje obecność w tym miejscu kaplicy, poświęconej już Madonnie della Costa, co sugeruje ugruntowane i rosnące nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. Wśród obiektów czczonych przez mieszkańców Sanremo znajduje się obraz przedstawiający Madonnę, który według niektórych jest bezpośrednim dziełem św. Łukasza, jednak głębsze badania nad dziełem przypisują go ręce malarza Barnaby da Modena (XIV w.), inni uważają, że jest to dzieło malarza Nicolò da Voltriego.
Religijne oddanie ludu Sanremo wobec Madonny della Costa zostało na przestrzeni wieków ukazane przede wszystkim poprzez liczne wota, które niegdyś zdobiły sanktuarium; Miejscowy historyk z XVII wieku Grossi relacjonuje właśnie z powodu dużej ich liczby i ubolewa, że wiele z nich zostało podpalonych lub, co bardziej prawdopodobne, zniszczonych przez ogień.
Sama budowa sanktuarium miała nastąpić, jak głosi popularna historia, dzięki cudownemu odkryciu skrzyni ze skarbami, która umożliwiła zebranie niezbędnych funduszy, częściowo już rozdysponowanych przez ludność po otwarciu składki przez zbiegłego marynarz w cudowny sposób dotarł do piratów. Na przestrzeni wieków mieszkańcy Sanremo kilkakrotnie wzywali pomocy Madonny della Costa w latach 1656–1657 w celu złagodzenia plagi suszy lub plagi. Ludność przypisuje Dziewicy także ochronę przed cholerą, która wybuchła w 1835 r. i dla upamiętnienia jej pamięci co piętnaście lat, 15 sierpnia ulicami miasta odbywa się procesja wotywna.
Obecna konstrukcja sanktuarium została zbudowana w 1630 roku na miejscu poprzedniego kościoła. Ma plan krzyża łacińskiego, ma fasadę w stylu barokowym, gdzie znajduje się edykuła przedstawiająca Wniebowzięcie, a po bokach marmurowe przedstawienia świętych Syrusa i Romulusa, i charakteryzuje się bocznymi wieżyczkami z małymi kopułami. Kopułę zbudowano w latach 1770–1775. W latach 1979–1981 wykonano nowe malowanie elewacji i miedzianej okładziny kopuły oraz dwóch małych kopuł.
Wewnątrz znajduje się duża liczba drewnianych rzeźb – niektóre przypisywane są rzeźbiarzowi Antonowi Marii Maragliano – przedstawiających świętych Annę i Joachima oraz świętego Józefa u stóp obrazu Madonny della Costa. Drewniany krucyfiks, umieszczony w 1723 roku nad ołtarzem o tej samej nazwie, jest autorstwa tego samego autora.
W prezbiterium znajdują się drewniane przedstawienia św. Elżbiety, św. Zachariasza, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Dekorację absydy i sklepienia sztukaterią i freskami wykonał w 1727 roku Giacomo Antonio Boni.
Wśród dzieł malarskich znajduje się ołtarz autorstwa malarza Bartolomeo Guidobono przedstawiający Nawiedzenie Maryi u Elżbiety w transepcie prawej bocznej kaplicy; na lewo od wejścia obraz Visione di San Giacinto pędzla Domenico Fiaselli, podarowany w 1846 roku przez szlachecką genueńską rodzinę Carrega; na prawo od wejścia Ścięcie Chrzciciela autorstwa Giulio Cesare Procaccini, a nad ołtarzem głównym Madonna z Dzieciątkiem przypisywana malarzowi Nicolò da Voltri.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
