Sanktuarium Madonna delle Lacrime (Treviglio)
Via Sant'Agostino, 24047 Treviglio
Sanktuarium Maryjne
UDOST臉PNIJ
ZAPISZ
5
Sanktuarium Madonna delle Lacrime (Treviglio)
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna delle Lacrime to sanktuarium w Treviglio po艣wi臋cone Madonnie delle Lacrime, kt贸ra 28 lutego 1522 roku swoimi cudownymi 艂zami ocali艂a miasto przed pewnym zniszczeniem przez wojska francuskie pod wodz膮 genera艂a Odeta de Foix, ura偶onego przez obelgi ze strony niekt贸rych nieostro偶nych obywateli pewnych imperialnego wsparcia.
To jedyne w mie艣cie sanktuarium przypomina wszystkim o niezwyk艂ych wydarzeniach, jakie mia艂y miejsce w ma艂ym ko艣ci贸艂ku klasztoru augustian贸w i z艂o偶eniu he艂mu i miecza przez genera艂a, szczeg贸lnie oddanego kultowi maryjnemu, natychmiast na艣ladowanego przez jego 偶o艂nierzy. Sanktuarium by艂o stopniowo rozbudowywane i wzbogacane r贸偶nymi stylami, kt贸re trwaj膮 od 1600 roku do dnia dzisiejszego.
Po potwierdzeniu cudu, kt贸ry rozpocz膮艂 si臋 w 1583 r. pod naciskiem Karola Boromeusza, kt贸ry poprosi艂 o delegacj臋 do Stolicy Apostolskiej i w nast臋pnym roku wys艂a艂 swojego wikariusza Lodovico Audoeno, 6 maja 1591 r. wybrano czterech superintendent贸w, po jednym na ka偶de drzwi, za wzniesienie sanktuarium: Federico Rozzone, Giovanni Zuccone, Andrea Canzola i Giacomo Fachetto. 20 kwietnia 1593 roku dw贸ch z nich zosta艂o zast膮pionych po 艣mierci Luca Ferrando i Lodovico Lodi.
Pierwszy kamie艅 po艂o偶ono 25 marca 1594 r.
27 maja 1619 roku architekt Caravaggio Fabio Mangone, Trevigliese Bartolomeo Boldone i bracia Barizaldi rozpocz臋li delikatn膮 faz臋 ci臋cia 艣ciany w celu przeniesienia cudownego obrazu Madonny do nowego sanktuarium, co zako艅czy si臋 umieszczeniem, kt贸re mia艂o miejsce dnia 27 maja 1619 roku. Sobota 15 czerwca. Nast臋pnego dnia kardyna艂 Federico Borromeo, kt贸ry przyby艂 do miasta 14 czerwca, odprawi艂 msz臋 艣w., otwieraj膮c w ten spos贸b sanktuarium w Trevigliese dla kultu.
W 1668 roku podj臋to decyzj臋 o budowie o艂tarza, aby ozdobi膰 wizerunek cennymi marmurami r贸偶nych gatunk贸w i natury.
Dzwonnic臋 sanktuarium zbudowano w latach 1835-1838.
Po wst臋pnym projekcie rozbudowy sanktuarium, kt贸ry pozosta艂 na papierze z 1854 r., w 1897 r. architekt-in偶ynier Cesare Nava, pochodz膮cy z Mediolanu, sporz膮dzi艂 nowy. 28 lutego 1899 roku kardyna艂 Andrea Carlo Ferrari, arcybiskup Mediolanu, symbolicznie wmurowa艂 kamie艅 w臋gielny pod rozbudow臋, kt贸ra obecnie znajduje si臋 w pobli偶u m贸wnicy ewangelicznej. 8 wrze艣nia prace zosta艂y przyznane mistrzom budowlanym Furia, kt贸rzy jednak, bior膮c pod uwag臋 rozmiar prac, zdecydowali si臋 za艂o偶y膰 firm臋 z konkurentami Bencetti, Possenti i Rossi, wszyscy wywodz膮cy si臋 z Treviglii. Prace zwi膮zane z rozbudow膮 rozpoczn膮 si臋 13 listopada.
W lipcu 1900 roku kardyna艂 Ferrari, odwiedzaj膮c Groppello d'Adda, uda艂 si臋 do Treviglio, gdzie udzieli艂 b艂ogos艂awie艅stwa z rusztowa艅 sanktuarium.
W 1912 roku prace budowlane by艂y ju偶 prawie uko艅czone, jednak w zwi膮zku z wybuchem I wojny 艣wiatowej na uko艅czenie fresk贸w trzeba by艂o poczeka膰 do lipca 1921 roku.
14 stycznia 1912 roku kardyna艂 Andrea Carlo Ferrari wy艣wi臋ci艂 na biskupa w sanktuarium Pompeo Ghezziego, kt贸ry by艂 ju偶 wikarym kanonikiem tego samego ko艣cio艂a i zosta艂 mianowany biskupem Sansepolcro przez papie偶a Piusa w gipsie wizerunek Treviglio przechowywany jest w kaplicy Lombezzi z cmentarza miejskiego.
W dniu 27 lutego 1971 r. kardyna艂 Giovanni Colombo wy艣wi臋ci艂 Giuseppe Merisiego, pochodz膮cego z Treviglio, na prezbitera w sanktuarium, w wigili臋 艣wi臋ta patronalnego.
W 1981 r. pomieszczenie ex voto z boku m贸wnicy ewangelicznej zosta艂o wykorzystane jako kaplica adoracji wed艂ug projektu malarza Paolo Furii, kt贸ry wykona艂 tak偶e kolorowy witra偶.
Wewn膮trz sanktuarium miecz i he艂m genera艂a Odeta de Foix, wicehrabiego Lautreca s膮 nadal zazdro艣nie strze偶one i wystawione w tygodniu Cudu, na prze艂omie lutego i marca. W sanktuarium znajduj膮 si臋 freski i p艂贸tna Molinariego, braci Galliari, Cresseri, Montalti i Bernardino Butinone.
Niedawno prace konserwatorskie wymaga艂y szczytu fasady, po tym jak kilka fragment贸w rze藕b spad艂o na ziemi臋; to samo sta艂o si臋 z niewielk膮 cz臋艣ci膮 wewn臋trznego sklepienia nad o艂tarzem, na szcz臋艣cie nikogo nie uderzaj膮c. Z tych powod贸w przeprowadzono pewne wyceny.
Mapa:
Sanktuaria w pobli偶u:
