Sanktuarium Madonna della Rovinata (Lecco)
Galleria Valsassina, 23900 Lecco
Sanktuarium Maryjne
UDOST臉PNIJ
ZAPISZ
1
Sanktuarium Madonna della Rovinata (Lecco)
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna della Rovinata to sanktuarium katolickie zlokalizowane w mie艣cie Lecco w Lombardii.
Budynek stoi poza miastem powiatu Germanedo, na panoramicznym tarasie po艂o偶onym na zboczu morenowym w miejscowo艣ci della Rovinata nad starym j膮drem dzielnicy po艂o偶onej na zboczach Resegone.
Do sanktuarium mo偶na dotrze膰 strom膮, brukowan膮 艣cie偶k膮 dla mu艂贸w, wij膮c膮 si臋 przez zalesiony teren, wzd艂u偶 kt贸rej rozmieszczonych jest pierwszych trzyna艣cie kaplic po艣wi臋conych dowolnej liczbie stacji Drogi Krzy偶owej, dwie ostatnie znajduj膮 si臋 obok samego sanktuarium.
Oparty na stylu neoklasycystycznym z naw膮 o ograniczonych wymiarach w planie i prostych formach architektonicznych, projekt nawi膮zuje do licznych oratori贸w tamtej epoki zbudowanych na tym terenie wed艂ug projektu architekta Giuseppe Bovary, chocia偶 nie jest nam znany architekt, kt贸ry zbudowa艂 Oper臋 .
Korpus g艂贸wny, na rzucie prostok膮ta, obejmuje naw臋 z sieni膮 i prezbiterium, dach o tr贸jspadowym dachu (pawilon od przodu, szczyt od ty艂u) oraz fasad臋 wej艣ciow膮 od strony dziedzi艅ca, charakteryzuj膮c膮 si臋 niezwykle prosta konstrukcja; jest ograniczona dwoma bocznymi pilastrami i ram膮 okapow膮, posiada ma艂e drzwi wej艣ciowe i dwa ma艂e okna z kratami, kt贸re pozwalaj膮 zajrze膰 do wn臋trza, u g贸ry, charakterystycznego du偶ego p贸艂kolistego otworu z drewnianym oknem z przeszkleniami. Obok tego frontu znajduj膮 si臋 kaplice, w kt贸rych obecnie mieszcz膮 si臋 dwie ostatnie stacje Drogi Krzy偶owej. Maj膮 konstrukcj臋 edyku艂ow膮 z kszta艂towanymi gipsowymi obramowaniami i cz臋艣膰 wewn臋trzn膮 ze sklepieniem kolebkowym. Kaplica po lewej stronie odpowiada pierwotnej kaplicy Madonny Addolorata, p贸藕niej przemianowanej, zgodnie z popularn膮 tradycj膮, na Madonna della Rovinata; z ty艂u znajduje si臋 baldachim sk艂adaj膮cy si臋 z drewnianej konstrukcji z dachem krytym dach贸wk膮, obok kt贸rej znajduje si臋 niewielka fontanna. Za kaplic膮, po prawej stronie, przylega do ko艣cio艂a niewielki budynek, w kt贸rym mie艣ci si臋 pomieszczenie przeznaczone na zakrysti臋.
Wewn膮trz sie艅 i prezbiterium maj膮 kszta艂t zbli偶ony do kwadratu, 艣ciany przerywane s膮 lizenami i gzymsami i zwie艅czone s膮 wysuni臋tym gzymsem, z kt贸rego wychodz膮 sklepienia kolebkowe tworz膮ce dach.
Prezbiterium, kt贸rego pod艂oga jest podniesiona trzy stopnie nad pod艂og臋 sali, posiada dwie boczne nisze oraz edyku艂 mieszcz膮cy o艂tarz Madonny Addolorata podarowany przez markiza Serpontiego, zwie艅czony tympanonem z charakterystycznym okiem trynitarnym.
Poni偶ej obrazu znajduje si臋 tabernakulum, kt贸re w pierwszej po艂owie XIX wieku by艂o prawdopodobnie tabernakulum o艂tarza g艂贸wnego ko艣cio艂a parafialnego w Germanedo. O艂tarz 艣cienny zosta艂 pospiesznie zlikwidowany podczas ostatniej renowacji, kiedy dobudowano st贸艂 z serizzo, symbolicznie wsparty na miejscowym kamieniu morenowym.
Pocz膮tki sanktuarium si臋gaj膮 1849 roku. Po osuwisku, kt贸re nawiedzi艂o obszar geograficzny miejscowo艣ci, niewielka kaplica wzniesiona wiele lat wcze艣niej jako 艣wiadectwo kultu maryjnego miejscowej ludno艣ci, pozosta艂a nietkni臋ta przez osuwisko. To wydarzenie, uznane przez ludno艣膰 za cudowne, sk艂oni艂o 贸wczesnego proboszcza, ks. Andre臋 Magniego, do rozpocz臋cia prac budowlanych przy ma艂ym ko艣ciele. 16 sierpnia 1859 roku zako艅czono budow臋 i po艣wi臋cono budynek, w kt贸rym umieszczono obraz przedstawiaj膮cy Madonn臋 dell'Addolorata, podarowany przez markiza Paolo Mirasole Serponti. Budynek, opr贸cz tego, 偶e zosta艂 wzniesiony po cudzie osuni臋cia si臋 ziemi, zosta艂 tak偶e po艣wi臋cony przez Niemc贸w 艣lubowi cholery, choroby, kt贸ra nawiedzi艂a miasto w 1855 roku, a dok艂adnie w latach, w kt贸rych zako艅czono budow臋 Sanktuarium. operacja.
Do dzi艣 jest obiektem kultu, a sanktuarium znane jest tak偶e z festiwalu obchodzonego corocznie w trzeci膮 niedziel臋 wrze艣nia.
Na pocz膮tku XX wieku podj臋to budow臋 kaplic po艂o偶onych wzd艂u偶 szlaku mu艂贸w, pierwotnie po艣wi臋conych tajemnicom r贸偶a艅ca i ozdobionych freskami autorstwa malarza z Valsassino Tagliaferriego, ale uleg艂y one nieodwracalnemu zniszczeniu w wyniku akt贸w wandalizmu ze strony nieznanych os贸b, kt贸re mia艂y miejsce w 1976 r., nast臋pnie odnowiono w obiekcie i odnowiono w wyko艅czeniach materia艂ami dostosowanymi technologicznie do ich lokalizacji; p艂askorze藕by z terakoty zast膮piono pi臋tnastoma panelami z br膮zu z p艂askorze藕bami przedstawiaj膮cymi drog臋 krzy偶ow膮, wykonanymi przez rze藕biarza z Lecco Fulvio Simonciniego i zainaugurowany 19 wrze艣nia 1993 r.
Mapa:
Sanktuaria w pobli偶u:
