Holybreak - Bazylika Świętego Antoniego z Padwy (Mesyna)

Bazylika Świętego Antoniego z Padwy (Mesyna)

Via Santa Cecilia 121, 98123 Messina

Sanktuarium Świętego

św. Antoni z Padwy

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Bazylika Św. Antoniego z Padwy i Najświętszego Serca Pana Jezusa to katolickie miejsce kultu w Mesynie, znajdujące się przy Via Santa Cecilia. Bazylika stoi w miejscu starej dzielnicy "Avignone", gdzie w marcu 1878 roku święty Hannibal Maria Di Francia rozpoczął swój apostolat na rzecz ubogich i potrzebujących. W 1881 r. w domkach Avignone zainaugurowano pierwszą kaplicę poświęconą Sercu Jezusowemu. Po trzęsieniu ziemi w 1908 r. powstała kaplica-kościół, dar św. Piusa X, w której św. Hannibal ogłosił św. Antoniego Padewskiego "wyjątkowym i niestrudzonym dobroczyńcą nas i wszystkich, którzy polecają się naszym modlitwom". W nocy z 26 na 27 kwietnia 1919 r. tajemniczy pożar zniszczył kościół-świątynię. Podczas pożaru jedna z mieszkanek krzyknęła: "Nie martwcie się, teraz ojciec Francia zrobi złotą". Tak więc 3 kwietnia 1921 r. położono kamień węgielny pod budowę obecnej bazyliki-sanktuarium. 4 kwietnia 1926 r. zainaugurowano budowę pięknego kościoła pod wezwaniem Świątyni Ewangelickiej Rogacjonalizacji Serca Jezusowego i Sanktuarium św. Świątynia Rogacjonalna: w rzeczywistości jest to pierwszy kościół na świecie poświęcony modlitwie o powołania zgodnie z poleceniem Jezusa "Módlcie się więc do Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo"; Sanktuarium św. Antoniego ze względu na szczególne nabożeństwo, jakie św. Hannibal miał do świętego z Padwy od 1887 r., ustanawiając "Chleb św. Antoniego". Stało się to w następujący sposób: pewna dama, Susanna Consiglio, wdowa Miceli, złożyła Świętemu ślub podczas epidemii cholery: "Wyślę sumę pieniędzy na chleb dla sierot Ojca Hannibala, jeśli ja i moje dzieci pozostaniemy odporni na zarazę". Dama została przyjęta i wypełniła przyrzeczenie. Od tego momentu św. Hannibal szerzył to nabożeństwo na całym świecie. Święty kapłan z Mesyny, święty Hannibal Maria Di Francia, założyciel zgromadzeń zakonnych Rogacjonistów i Córek Bożej Gorliwości, prowadził tutaj niestrudzoną pracę na rzecz ubogich i sierot, zakładając sierocińce antoniańskie. Sanktuarium zostało zaprojektowane przez inżyniera Letterio Savoja w stylu eklektycznym. Rozpoczęte w 1921 r. i zainaugurowane 4 kwietnia 1926 r., zostało konsekrowane 19 sierpnia 1937 r. przez biskupa Pio Giardinę, biskupa pomocniczego Mesyny. Ojciec Święty Jan Paweł II odwiedził sanktuarium 11 czerwca 1988 r. podczas wizyty w Mesynie z okazji kanonizacji błogosławionej Eustochii Calafato. W dniu 4 kwietnia 2006 r., dekretem Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, sanktuarium zostało podniesione do godności bazyliki mniejszej. Uroczystej Eucharystii z odczytaniem dekretu przewodniczył 23 czerwca 2006 r. arcybiskup Mesyny Giovanni Marra. Zewnętrzne fasady wykonane są z kamienia z Melilli (w prowincji Syrakuzy); posągi z brązu, umieszczone w niszach obok wejścia, przedstawiają świętych Łukasza i Mateusza i są dziełem Sindoniego; płaskorzeźby zdobiące tympanony, w tym Serce Jezusa, są dziełem Giuseppe D'Arrigo. Wewnątrz kościół jest bogato i w całości ozdobiony stiukami i malowidłami; sufit naw bocznych jest freskowany w panelach, ręką Rosario Spagnoli. Na sklepieniu lewej nawy, poświęconej Dziewicy Maryi, można zobaczyć triumf Niepokalanego Poczęcia, Judytę i Holofernesa, Dziewicę zwyciężającą węża, królową Esterę i Arkę Noego. Tego samego autora są malowidła na dachu nawy, przedstawiające Jezusa powierzającego Apostołom polecenie modlitwy powołaniowej, oraz malowidła temperowe przedstawiające proroka Eliasza na rydwanie ognia, triumf chórów anielskich, Serce Jezusa, św. Małgorzatę, Jezusa Dobrego Pasterza i św. Na wysokim chórze w przeciwległej fasadzie znajdują się organy piszczałkowe, zbudowane w 1962 roku przez braci Ruffatti i wyposażone w 20 rejestrów na dwóch manuałach i pedale. Ciało fundatora przechowywane jest w krypcie. Do bazyliki przylega muzeum: jedno skrzydło poświęcone jest św. Hannibalowi, drugie św. Antoniemu Padewskiemu i zawiera szaty liturgiczne i przedmioty poświęcone obu świętym. Ponadto można podziwiać ręcznie rzeźbiony srebrny relikwiarz Krzyża Świętego. W tym samym pomieszczeniu znajdują się dwa ornaty podarowane Rogacjonistom przez Jana Pawła II, które nosił podczas ceremonii beatyfikacji i kanonizacji ojca Hannibala. Mesyna, miasto bogate w historię i świeckie tradycje religijne, co roku odnawia swoje wielkie nabożeństwo i wzruszający hołd dla jednego z najbardziej lubianych świętych na świecie, świętego Antoniego z Padwy, którego czciciele Antoniego uwielbiają nazywać "świętym Antonim z Mesyny". Tysiące wiernych z całej prowincji Mesyna, z różnych części Sycylii i pobliskiej Kalabrii pielgrzymują w czerwcu do bazyliki, aby paradować przed cudowną figurą św. Antoniego, która znajduje się w sanktuarium od 1907 roku. 12 i 13 czerwca to dni pielgrzymek. Od wczesnych godzin porannych aż do wieczora wiara i pobożność ludzi wyraża się we wzruszającym i pobożnym hołdzie dla świętego. Matki niosące swoje dzieci ubrane w habit antoniański, mężczyźni i kobiety boso, a czasem nawet na kolanach, idą nawą bazyliki, wspominając otrzymane łaski. Tysiące pobłogosławionych bułek jest rozdawanych pielgrzymom, którzy zatrzymują się przed Bazyliką Antoniańską. W niedzielę następującą po 13 czerwca odbywa się imponująca Procesja Świętego. Figura św. Antoniego umieszczona na siedmiometrowym rydwanie przejeżdża ulicami miasta w swoim majestacie. Czciciele i pielgrzymi ubrani we franciszkańskie habity na pamiątkę otrzymanych łask, kilku bosych wyznawców pcha rydwan triumfalny, płacząc i wykrzykując radość z powodu tak wybitnego mistrza życia i wiary. Święty, odziany w złoto wotywne wiernych, zostaje umieszczony na dużej kuli ziemskiej, ozdobionej setkami kwiatów i otoczony przez około piętnaścioro dzieci przebranych za marynarzy i eskortowanych przez antonińskich stronników, co wskazuje na wielką sympatię św. Antoniego do najmłodszych i sierot. Procesję rydwanu triumfalnego poprzedza pozłacane popiersie relikwiarzowe zawierające wybitną relikwię świętego. Konstrukcja obecnego rydwanu triumfalnego pochodzi z 1946 roku. Pierwszy, skromniejszy rydwan został zbudowany w 1931 roku. Wielowiekowa tradycja została ustanowiona w XX wieku, dzięki św. Hannibalowi Marii z Francji, założycielowi samego sanktuarium bazyliki i sierocińców antonińskich w mieście oraz wielu innych sierocińców rozsianych po całych Włoszech. Jego nienaruszone ciało spoczywa dziś w krypcie tej samej bazyliki. Temu wielkiemu świętemu z Mesyny zawdzięczamy rozpowszechnienie Chleba św. Antoniego, które miało miejsce pod koniec XIX wieku, pobożnej instytucji, która jest obecnie szeroko rozpowszechniona na całym świecie. Święto Świętego Antoniego z Mesyny jest obecnie wielką atrakcją wiary i religijności, która przyciąga tłumy i turystów z różnych miejsc w południowych Włoszech. Zafascynowani pobożnością i ludową pobożnością, z wielkim wzruszeniem uczestniczą w niezwykłej miejskiej procesji. Ponadto od kilku lat, w przeddzień procesji, odbywa się Notte Bianca (Biała Noc), podczas której artyści uliczni, występy muzyczne, kultura, sport i gastronomia dopingują pielgrzymów i turystów, którzy przybywają do miasta, aby wziąć udział w uroczystych obchodach.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: