Holybreak - Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Nowym Sączu

Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Nowym Sączu

ul. Piotra Skargi 10, 33-300 Nowy Sącz

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Kościół Ducha Świętego w Nowym Sączu – kościół ponorbertański, obecnie jezuicki mieszczący się w Nowym Sączu, przy ulicy Piotra Skargi. Jest to pierwotnie gotycka świątynia z prezbiterium zamkniętym wielobocznie, ze sklepieniem siatkowym wspartym na przyporach. Nawa z XVII wieku sklepiona kolebkowo. Wieża z 1755 roku. Portal marmurowy z XVIII wieku. We wnętrzu cenne obrazy m.in. Matki Boskiej Pocieszenia z 1569 roku malowany temperą na desce lipowej oraz wizerunek Św. Anny Samotrzeciej. Wielki ołtarz stanowi on oprawę Cudownego Obrazu. Obecny kształt architektoniczny w stylu neogotyckim otrzymał w 1890 r., kiedy go wzniesiono na miejscu poprzedniego neoromańskiego, żeby harmonizował z gotyckim prezbiterium. W samym jego środku, nieco przed Cudownym Obrazem, widać pustą złoconą ramę. W niej właśnie mieścił się obraz dawniej. Obecnie cofnięto go do tylu i umieszczono w murowanej wnęce w tylnej ścianie prezbiterium, zamykanej ruchomą metalową zasuwą. Uczyniono tak dla lepszego jego zabezpieczenia w razie pożaru. Po obu stronach Cudownego Obrazu znajdują się figury św. Piotra (z kluczami) i św. Pawła (z mieczem), sprowadzone z Tyrolu. Poniżej na wysokości tronu wystawienia Najświętszego Sakramentu są malowidła dwóch biblijnych scen: Zwiastowania i Ofiarowania Pana Jezusa w świątyni, a po ich bokach postacie czterech ewangelistów z ich symbolami. Jeszcze niżej nad samą mensą ołtarzową w tzw. predelli z obu stron tabernakulum ozłoconego i opancerzonego mieszczą się zaszklone nisze z różnymi relikwiami. Pod mensą ołtarza rolę antepedium spełnia piękna płaskorzeźba z drzewa z 1893 r., przedstawiająca „Wieczerzę Pańską”. Na wyposażenie nawy głównej składa się, między innymi: ambona, ścienny obraz „Mistyczne zaślubiny bł. Józefa Hermana” nad środkowym przejściem do nawy bocznej, ołtarz Świętego Krzyża z Krucyfiksem, obraz św. Maksymiliana Kolbego na ostatnim filarze, a z jego drugiej strony, pod chórem obrazy Miłosierdzia Bożego i św. Jana Pawła II z jego relikwiarzem; z prawej zaś strony – dwa ołtarze o bliźniaczym wystroju architektonicznym, Najświętszego. Serca Jezusowego i św. Andrzeja Boboli, a na filarze przed chórem obraz „Chrystusa Oświęcimskiego”; wreszcie Stacje Drogi Krzyżowej porozmieszczane w odstępach na obydwu ścianach nawy głównej wraz z prezbiterium od prawej strony wielkiego ołtarza poczynając, a kończąc na lewej. Przylega boczna do nawy głównej z lewej jej strony. Nie mieściła się w pierwotnym planie kościoła, lecz była krużgankiem, łączącym właściwy klasztor z osobnym mieszkaniem opata, tzw. opatówką. W obrębie świątyni znalazła się w początkach XVII wieku, podczas przebudowy kościoła uszkodzonego pożarem w 1611 r., aby ułatwić dostęp do istniejącej już wcześniej na jej przedłużeniu kaplicy św. Anny. Z nawy głównej do bocznej prowadzą dwa przejścia, jedno pod chórem, a drugie na środkowym jej odcinku. Na ścianach tego środkowego przejścia znajdują się 2 tablice pamiątkowe: przedwojenna ku czci ks. Stanisława Załęskiego SJ, wielce zasłużonego dla świątyni Matki Pocieszenia, jego staraniem odbudowanej i odnowionej po wielkim pożarze pod koniec XIX stulecia; tablica powojenna na drugiej ścianie upamiętnia nowosądeckie ofiary hitlerowskiego terroru w latach II światowej. Dziedziniec Jest to dość obszerny plac (ok. 50×20 m) otoczony murem i mający liczne znamiona sakralności. Stanowi zwykły dostęp do wnętrza świątyni, a zarazem przejście między ulicami Ducha Świętego i Ks. Piotra Skargi. Od obu ulic prowadzą na dziedziniec dwie kute w żelazie bramy w stylu barokowym z XVIII wieku, otwarte w ciągu dnia, a zamykane na noc (źródło: nowysaczjezuici.pl).

Czytaj więcej

Cudowny obraz: Obraz Matki Bożej Pocieszenia w Nowym Sączu

Fundatorką Obrazu i ofiarodawczynią w 1569 jest panna Zofia Jordan z Zakliczyna, córka Spytka Wawrzyńca, później żona Samuela Zborowskiego. W 1784 z władze austriackie usunęły z kościoła księży norbertanów i zagarnęły wota składane przez wiernych. W 1832 kościół objęty został przez księży jezuitów, którzy wybudowali nowy ołtarz i umieścili w nim obraz. W tym czasie wielkie zasługi dla ożywienia kultu położył ks. Karol Antoniewicz. Trzydziesta rocznica koronacji obrazu świętowana była przez 6 dni, od 22 do 26 września 1993. Papież Jan XXIII bullą z 19 grudnia 1962 udzielił zgody na koronację nowosądeckiego obrazu. Uroczystość koronacji odbyła się 11 sierpnia 1963 pod przewodnictwem ks. kard. Stefana Wyszyńskiego przy udziale biskupa krakowskiego Karola Wojtyły, wielu biskupów ok. 700 księży, i ok. 1000 zakonnic i według niektórych szacunków 200–300 tysięcy wiernych. W kronikach miejskich zachowała się informacja z 1489, że Katarzyna Kusmina ofiarowała grzywnę na obraz Matki Bożej Pocieszenia. Na pewno nie był to obraz, który znajduje się w kościele Świętego Ducha. W 1633 powstało Bractwo Paska Matki Bożej Pocieszenia. Kronik klasztorne zachowały zapisy łask doznanych od pożarów w latach: 1636, 1712, 1753, 1769. Od 1890 prowadzona jest księga zawierająca opisy nadzwyczajnych zdarzeń, poświadczonych przez pielgrzymów i mieszkańców miasta, np: uzdrowienia, ocalenia w czasie zarazy, odzyskanie utraconej mowy, ocalenie życia konającego dziecka.