Sanktuarium Notre-Dame-des-Neiges (Issogne)
Sentiero Petit-Rosier–Col d'Arcomy, 11029 Issogne
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
6
Sanktuarium Notre-Dame-des-Neiges (Issogne)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Notre-Dame-des-Neiges znajduje się w Machaby na wysokości 696 m n.p.m. w gminie Arnad i jest częścią starożytnych sanktuariów w Dolinie Aosty, znajdujących się w odosobnionych miejscach i będących celem procesji religijnych.
W głębokiej dolinie gęstej porośniętej kasztanowcami, porzuciwszy drogę dojazdową rozpoczynającą się od Arnad, polna droga, starożytny szlak mułów Pavià du Bioley, prowadzi do sugestywnego sanktuarium poświęconego Madonnie delle Nevi, położonego w połowie wzgórza, przed przybyciem we wsi Machaby i niedawno odnowionym forcie.
Na początku ścieżki tablica informacyjna dla turystów informuje nas:
«Wiadomo na pewno, że sanktuarium istniało już w 1503 roku, było jednak znacznie mniejsze niż obecnie. W 1687 r. odbudowano budynek, zachowując nienaruszoną starą plebanię; w 1689 roku dobudowano nawy boczne i zakrystię. Opaska drzwi wejściowych datowana jest na rok 1687, a portyk na rok 1735; dzwonnicę zbudowano w 1723 r. Prezbiterium posiada sklepienie kopułowe z freskami autorstwa malarzy Artari, wsparte na ośmiokątnym bębnie. Budynek posiada trzy nawy rozdzielone kamiennymi kolumnami i dwoma filarami w pobliżu ołtarza głównego. Ściany wewnętrzne pokryte są wotami, w tym dużą liczbą kul. Ołtarz główny, z czterema gładkimi kolumnami o skręconej podstawie i łamanym łukowym architrawem, pochodzi z XVII wieku. W centralnej niszy znajdowała się rzeźbiona i malowana drewniana statua Madonny, zachowana obecnie w kościele parafialnym w Arnadzie. W nawach bocznych znajdują się dwa ołtarze z XVIII wieku. Na uwagę zasługuje kamienna ambona wsparta na kolumnach, być może z XVII wieku. W osobnej bryle, za prezbiterium, w niszach znajdują się freski przedstawiające Tajemnice Różańcowe. Na placu przed domem znajduje się kamienny krzyż oraz litowe posągi San Grato i San Girolamo. W pobliżu cmentarza znajdują się dwa duże budynki zbudowane w XIX wieku dla pielgrzymów.»
Co roku, jak wynika ze wspomnień tutejszych mieszkańców, dotyczących okresu od 1800 r. do 1900 r. do lat 60. XX w., w pierwszą niedzielę maja, 5 sierpnia oraz w niedzielę najbliższą tej dacie przypada święto św. Madonna delle Nevi, pielgrzymi na razie przybywali pieszo nawet z odległych miejsc: na przykład co roku z Bielli przybywała duża grupa pielgrzymów, którzy znajdowali schronienie w konstrukcjach wzniesionych w pobliżu sanktuarium oraz na płaskowyżu zwanym Praduegne powyżej, który służyły również jako miejsca orzeźwienia, gdzie można było zjeść lunch. Zarówno daty maja, jak i sierpnia ponownie łączą to miejsce, a także kamień płodności ze starożytnymi rytuałami (wiosną i żniwami) celtyckich świąt Beltane (w maju) i Lughnasa (sierpień). Starożytna legenda głosi, że Sanktuarium zbudowano w miejscu, w którym znaleziono drewnianą figurę Madonny: według tej legendy pasterze, którzy znaleźli ją w krzaku, natychmiast umieścili ją w kaplicy wioski powyżej; lecz w cudowny sposób następnego dnia posąg znów znalazł się w tym samym krzaku, jakby chciał wskazać miejsce wybrane na sakralną budowlę.
Sanktuarium, otwarte dla publiczności z okazji Jesiennych Dni FAI w 2020 r., zostało odrestaurowane w 2022 r.
Rodzina malarzy Artari pochodziła z Campione d'Italia i działała już w XVII wieku; Potomków tej rodziny odnajdujemy w wielu krajach Europy (Szwajcaria, Niemcy, Holandia, Anglia). Jedna z jej przedstawicielek, Maria Luigi Artari, osiadła w Dolinie Aosty (1832); jego trzej synowie, Alessandro, Augusto i Antonio, mieli okazję kształcić się w Akademii Albertina w Turynie, a następnie zadomowić się wśród bohaterów sztuki sakralnej w Dolinie Aosty drugiej połowy XIX wieku. Są autorami fresków w kopule sanktuarium (1856).
Niektóre przewodniki turystyczne mówią o obecności innych litych posągów – współczesnych z tymi, które wciąż są obecne San Grato (patrona Doliny Aosty) i San Girolamo – ustawionych przed przybyciem do sanktuarium: stanowiłyby okaleczoną grupę wyrzeźbionej Kalwarii w czarnym kamieniu. Ta grupa rzeźbiarska wraz z niszami z Tajemnicami Różańcowymi kwalifikuje sanktuarium Machaby jako zarys Świętej Góry.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
