Sanktuarium Notre-Dame-de-la-Garde (Perloz)
11026 Perloz
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
4
Sanktuarium Notre-Dame-de-la-Garde (Perloz)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Notre-Dame-de-la-Garde (we włoskim sanktuarium Nostra Signora della Guardia) znajduje się w gminie Perloz, w Dolinie Aosty.
Znajduje się w niewielkiej odległości od stolicy, na stromym zboczu z widokiem na Pont-Saint-Martin.
W XII lub XIII w. na miejscu wybudowano kaplicę, gdyż odnaleziono tam drewnianą figurkę Madonny z Dzieciątkiem, być może ukrytą w czasie najazdów barbarzyńców. Jej istnienie poświadczone jest od 1252 roku. Według tradycji statuetka została początkowo wniesiona do kościoła, lecz zniknęła, wracając na miejsce, w którym została znaleziona. Fakt ten zinterpretowano jako chęć Dziewicy pozostania na pierwotnym miejscu.
Obecny budynek sakralny wzniesiono w XVI wieku, nakładając się na istniejącą wcześniej kaplicę, ale w XVIII wieku został on następnie rozbudowany, aby uzyskać obecny wygląd architektoniczny, odpowiedni do przyjmowania rosnącej liczby pielgrzymów.
Święto patronalne przypada 8 września wraz z procesją do sanktuarium Notre Dame de la Garde.
Sanktuarium składa się z kilku elementów architektonicznych nawarstwionych na przestrzeni wieków. W kaplicy znajduje się urna i ozdobiona jest figurą Chrystusa w grobie. Właściwy kościół otoczony jest romańską dzwonnicą, a z tyłu znajduje się gościnny dom dla pielgrzymów.
Przed kościołem, na placu, znajduje się fontanna kolumnowa i kamienna misa oraz piętnaście edykuł przedstawiających tajemnice różańcowe. Kościół zdobi maska z 1642 r. Na zewnątrz fasada posiada cztery kolumny podtrzymujące portyk.
Po wejściu do sanktuarium natkniesz się na kamienny élémosinaire, na którym wygrawerowana jest zarówno tarcza rodziny Vallaise, jak i chrystogram IHS.
Jednonawę podzielono na trzy przęsła ze sklepieniami żebrowymi, na których znajdują się freski autorstwa Vittorio Avondo i jego brata z 1831 r., nawiązujące do ikonografii Starego i Nowego Testamentu; ośmiokątna kopuła przedstawia tematykę czterech ewangelistów i tajemnic maryjnych.
Wewnątrz sanktuarium znajdują się liczne wota. Znajduje się tu także posąg Madonny z Dzieciątkiem z XIV wieku oraz trzy godne uwagi drewniane i złocone ołtarze: z nich główny ołtarz został ozdobiony w 1845 roku przez Josepha Vineę i Denysa Fusotto, natomiast dwa boczne pochodzą z 1731 roku.
Nad ołtarzem głównym znajdują się posągi San Giocondo, San Grato i czczonej Madonny, pochodzące z XIV wieku.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
