Klasztor Corpus Domini (Bolonia)
Via Tagliapietre 19, 40123 Bologna
Sanktuarium 艢wi臋tego
UDOST臉PNIJ
ZAPISZ
5
Klasztor Corpus Domini (Bolonia)
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Klasztor Corpus Domini to zesp贸艂 klauzurowy po艂o偶ony w Bolonii, przy via Tagliapietre 23.
Zosta艂 za艂o偶ony 22 lipca 1456 roku przez Caterin臋 de' Vigri (1413-1463) i jest pierwszym klasztorem Klarysek w mie艣cie. Sanktuarium zosta艂o zbudowane w latach 1477-1480 przez Nicol貌 Marchionne z Florencji i Francesco Fucci z Dozza, podczas gdy klasztor istnieje ju偶 wcze艣niej, datowany na oko艂o 1300 rok i kilkakrotnie przebudowywany.
W 1687 roku architekt kardyna艂 Giacomo Monti zleci艂 renowacj臋 ko艣cio艂a, powi臋kszaj膮c go i podwy偶szaj膮c sklepienia. Zleci艂 tak偶e udekorowanie wn臋trz w stylu barokowym obrazami Marcantonio Franceschiniego, sztukateriami Enrico Haffnera i Giuseppe Marii Mazzy.
Wraz z przybyciem wojsk francuskich po Napoleonie zakon Klarysek zosta艂 zlikwidowany, ko艣ci贸艂 zdekonsekrowany, a klasztor skonfiskowany. Zakonnice powr贸ci艂y w 1816 r., po restauracji, a cz臋艣膰 klasztoru s艂u偶y艂a jako koszary genera艂a Enrico Cialdiniego. W 1905 roku, dzi臋ki zainteresowaniu Alfonsa Rubbianiego i Komitetu ds. Historyczno-Artystycznej Bolonii, przeprowadzono renowacj臋 fasady ko艣cio艂a.
5 pa藕dziernika 1943 roku podczas II wojny 艣wiatowej ko艣ci贸艂 i klasztor zosta艂y trafione bombardowaniami aliant贸w, ze wzgl臋du na blisko艣膰 koszar Cialdini, uznawanych za cel wojskowy. Zniszczeniu uleg艂y sklepienia nawy oraz cz臋艣膰 podtrzymuj膮cych j膮 艣cian, niszcz膮c barokow膮 dekoracj臋. Zniszczony zosta艂 tak偶e portal z terakoty.
Obecny wygl膮d sanktuarium zawdzi臋cza szybkiej renowacji przeprowadzonej przez Nadinspektor. Portal zosta艂 przekomponowany przez rze藕biarza Giovanniego Viciniego.
Od 2023 roku klasztor zawiesi艂 swoj膮 funkcj臋, a ostatnie siostry klauzurowe zosta艂y przeniesione do innej plac贸wki.
Budynek Sanktuarium posiada pi臋kn膮 renesansow膮 fasad臋 z terakoty (przypisywan膮 Sperandio da Mantui), kt贸ra pozosta艂a nienaruszona, natomiast pozosta艂a cz臋艣膰 budynku zosta艂a powa偶nie zniszczona w wyniku wydarze艅 wojennych II wojny 艣wiatowej i dopiero teraz zosta艂a odbudowana. Na drzwiach wej艣ciowych znajduje si臋 urna ze szcz膮tkami B艂ogos艂awionej Giovanna Lambertini, siostry 艣w. Katarzyny Vigri, natomiast przy wej艣ciu do pokoju obok urna ze szcz膮tkami Klary Paoli Mezzavacca.
W centrum nawy znajduje si臋 nagrobek Laury Bassi.
Z drugiej kaplicy, po lewej stronie nawy ko艣cio艂a, mo偶na dosta膰 si臋 do muzeum, w kt贸rym przechowywane jest siedz膮ce i nienaruszone cia艂o 艢wi臋tej Katarzyny de' Vigri oraz niekt贸re jej r臋kopisy niekt贸rych dzie艂: Siedem broni niezb臋dnych do duchowej walki, dwana艣cie ogrod贸w, rosarium, kazania, jutrznie, traktaty i listy. Na lewej 艣cianie relikwiarz z obrazem Madonny del Pomo przypisywanym p臋dzlowi 艢wi臋tego. Przypisuje si臋 mu tak偶e akwarelowy wizerunek Dzieci膮tka Jezus, kt贸ry zosta艂 przyniesiony z nabo偶e艅stwa do chorych.
Cela, w kt贸rej mie艣ci si臋 muzeum, pochodzi z 1680 roku i znajduje si臋 tam r贸wnie偶 kilka obraz贸w Franceschiniego, takich jak Chwa艂a Anio艂贸w w basenie i Ewangeli艣ci w medalionach. S膮 te偶 dekoracje kwiatowe autorstwa Giovanniego Haffnera, obramowanie autorstwa Quainiego i putta sztukatorskie autorstwa Mazzy. Na prawej 艣cianie, przed Madonn膮 del Pomo, wisi przyrz膮d.
Muzeum zosta艂o zaprojektowane przez kardyna艂a Giorgio Gusmini (1855-1921) i zosta艂o otwarte 8 marca 1919 roku.
Naukowcy Luigi Galvani i Lucia Galeazzi Galvani s膮 pochowani w kaplicy Galvani, na lewo od nawy. Kaplic臋 charakteryzuje du偶y stiukowy krucyfiks, dzie艂o Alfonso Bortolottiego z 1957 r. Rze藕by Angelo Pi貌 zagin臋艂y podczas wojny. Powy偶ej obraz Roztropno艣膰 p臋dzla Franceschiniego, a na 艣cianie M膮dro艣膰.
Zakonnice mieszkaj膮ce w klasztorze kieruj膮 si臋 Regu艂膮 艣w. Klary i sk艂adaj膮 艣luby czysto艣ci, ub贸stwa, pos艂usze艅stwa i odosobnienia.
Mapa:
Sanktuaria w pobli偶u:
