Holybreak - Sanktuarium Santa Maria delle Grazie (Rimini)

Sanktuarium Santa Maria delle Grazie (Rimini)

Viale delle Grazie, 47923 Rimini Grotta Rossa

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Sanktuarium Santa Maria delle Grazie to sakralna XIV-wieczna budowla franciszkańska położona niedaleko Covignano, na wzgórzu o tej samej nazwie, wiosce położonej trzy kilometry od Rimini. Budynek składa się z dwóch małych kościołów, połączonych w jedną bryłę. Najstarszy pochodzi z początku XIV wieku, natomiast drugi powstał w połowie XVI wieku. Wewnątrz godny podziwu zdobiony drewniany strop i wizerunek Madonny delle Grazie, który w przeszłości przypisywano Giottowi; dalsze badania wykazały, że autorem jest Ottaviano Nelli. Ściany zdobią freski z dziełami z XVII wieku, natomiast na ołtarzu prawej nawy znajduje się krucyfiks ze szkoły Giotta z 1300 roku. Do sanktuarium przylega Misyjne Muzeum Łask, etnograficzna wystawa artystyczna, w której znajdują się liczne obiekty kultu, ceramika i ręcznie wykonana biżuteria z Chin, Nowej Gwinei, Boliwii i Afryki. W muzeum sztuki znajdują się także cenne płótna z XVI i XVIII wieku. Wzdłuż zbocza wzgórza szczególnie interesująca jest Via Crucis, charakteryzująca się czterema małymi celami ozdobionymi ceramiką autorstwa Elio Morriego z Rimini. Tradycja głosi, że w 1266 roku młody człowiek, niejaki Rustico, przebywał w lesie Covignano w poszukiwaniu drewna i znalazł się przed drzewem, które zasugerowało mu wyrzeźbienie posągu Madonny. Tak też uczynił i na zaproszenie Madonny jego dzieło umieszczono na statku bez nikogo na pokładzie, aż do wylądowania w Wenecji przed kościołem S. Marziale. Do dziś posąg ten, uważany za cudowny, czczony jest tam jako Madonna z Rimini. Po renowacji, w grudniu 2020 roku ponownie umieszczono go na ołtarzu. Na pamiątkę cudu mieszkańcy Rimini zbudowali kaplicę, po której jednak nie ma już śladów. W 1391 roku dobudowano na prawo od obecnego Sanktuarium kościół w stylu gotyckim, na rzucie prostokąta, z dzwonnicą. W 1396 roku posługę liturgiczną powierzono braciom z klasztoru S. Francesco w Rimini. Na początku XIV wieku powstał drewniany strop kadłuba statku. W tym samym okresie Ottaviano Nelli z Gubbio namalował płótno Zwiastowania. W 1416 roku w służbie Sanktuarium braci mniejszych konwentualnych zastąpili je bracia mniejsi konwentualni. W 1431 roku kościół został poświęcony przez biskupów Rimini i Montefeltro. W 1578 roku zbudowano drugi kościół, ten po lewej stronie, łącząc go z pierwszym poprzez otwarcie arkad. W centrum nowego budynku umieszczono płótno Zwiastowania autorstwa Ottaviano Nelli. Ukrzyżowanie znalezione w kaplicy jest autorstwa tego samego autora, gdzie przechowywany jest także Krucyfiks nieznanego artysty z końca XIII i początku XIV wieku; można także podziwiać: drewniany krucyfiks z XVI w., drugi z XVIII w., szopkę złożoną z małych posągów z terakoty różnych autorów z XVIII w., płótno Rodrigueza oraz dużą szopkę namalowaną na płótnie autorstwa Laurentiniego z 1602 r. Również w XVI wieku zbudowano Via Crucis, jedną z najstarszych w regionie, z szeregiem kaplic na zboczu schodzącym do Via Polverara. W tym samym czasie zbudowano kaplice Ukrzyżowania i św. Antoniego oraz szczytowy portyk łączący oba kościoły. Ze względu na znaczenie, jakie nadawał nowy kościół, przeniesiono do niego cenny drewniany strop. Na początku XVII wieku cały kościół był ozdobiony freskami. W 1661 r. wybudowano trzecią kaplicę, dziś poświęconą św. Franciszkowi. Trzęsienie ziemi z 1786 r. prawie całkowicie zniszczyło lewy kościół i znaczną część klasztoru; trzeba było go odbudować, ale w stylu ówczesnym, barokowym. Klasztor franciszkanów doznał dwóch stłumień: napoleońskiego w 1808 r. i drugiego przez jednolite państwo włoskie w 1866 r. W czasie II wojny światowej w 1944 r. w pomieszczeniach klasztornych mieściło się niemieckie dowództwo wojskowe; pomiędzy sierpniem a wrześniem 1944 roku, podczas szalejącej bitwy na Linii Gotów, cały obszar doznał bardzo ciężkich bombardowań z powietrza, ostrzału lądowego, a nawet morskiego, aż do zaciekłych walk wręcz wręcz podczas zajmowania pozycji przez wojsk kanadyjskich. Klasztor uległ poważnym zniszczeniom, z pierwszego XIV-wiecznego kościoła pozostała jedynie fasada, a Via Crucis została całkowicie zdewastowana. Ten ostatni został odbudowany po wojnie, a stare stacje z terakoty zastąpiono dużą cenną ceramiką autorstwa artysty z Rimini Elio Morriego. Od września 2023 roku bracia mniejsi opuścili Sanktuarium, choć diecezja Rimini zapewnia posługi religijne. W Sanktuarium tym zachował się tzw. ołtarz Ukrzyżowania z Rimini, cenna alabastrowa grupa rzeźb autorstwa mistrza z Rimini, obecnie przechowywana w Liebieghaus we Frankfurcie nad Menem. Został sprzedany na rynku antyków w 1910 roku przez braci, którzy potrzebowali środków na naprawę dachów budynków.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: