Sanktuarium Nostra Signora del Deserto (Millesimo)
Strada provinciale del Santuario del Deserto, 17017 Millesimo
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Nostra Signora del Deserto (Millesimo)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Nostra Signora del Deserto to katolickie miejsce kultu położone na obszarze Madonna del Deserto w gminie Millesimo, w prowincji Savona. Kościół jest siedzibą parafii o tej samej nazwie jednostki duszpasterskiej Val Bormida diecezji Mondovì.
Obiekt położony jest wzdłuż drogi wojewódzkiej 48 łączącej dolinę Bormida z Murialdo i Calizzano. Sanktuarium znajduje się na wysokości 616 m. nad poziomem morza na polanie, na czele doliny gęstej porośniętej okolicznymi lasami.
W czasach starożytnych, w miejscu dzisiejszego sanktuarium, na skrzyżowaniu historycznych ścieżek łączących niektóre wioski w dolinie, w miejscowości Garbazzo stała suszarnia kasztanów, której właścicielem była rodzina David. Na zewnętrznej ścianie tej suszarni proboszcz Pietro Paolo David namalował święty obraz Madonny z Dzieciątkiem siedzących na tronie, nie wiadomo przez kogo; pod wizerunkiem łaciński napis Nomen Virginis Mariae i data 1618, która obejmuje oryginalny łaciński zapis uzyskany na podstawie zdjęć w wysokiej rozdzielczości: „HOC OPUS FECIT FIERI ROGANTE PAULUS DAVID IN AERE PROPRIA AD HONOREM DEI ET BEATAE MARIAE VIRGINIS ET SANTORUM APOSTOLORUM PETRI ET PAULI " - "Proszący Paolo David zlecił wykonanie tej pracy na swojej posiadłości na cześć Boga i Najświętszej Maryi Panny oraz świętych apostołów Piotra i Pawła", po bokach przedstawieni byli święci Piotr i Paweł, powyżej symbolu Boga i poniżej samego modlącego się księdza. Pierwotny zapis został przykryty obecnym po przejściu własności z rodziny David na gałąź rodziny Del Carretto.
Obraz w starożytności nazywano „Madonna del Garbazzo”, ponieważ obok rakla znajdowała się duża dziura – garbo w miejscowej gwarze – z której wypływa fontanna, ale także „Madonna delle Tre Fonti”, ponieważ pustynia to obszar bogaty w wodę i źródeł.
Według popularnej tradycji, przekazywanej do dziś ustnie, pierwszy cud przypisywany Najświętszej Maryi Pannie miał miejsce w 1726 roku tuż obok rakla. Opowiada się o podróży, jaką kobieta odbyła wraz ze swoim synem – niewidomym od urodzenia – z rodzinnej wioski Finale (obecnie Finale Ligure) do Ceva, aby zbadać syna przez lekarza w szpitalu w piemonckim mieście.
Docierając pod wieczór do rakla, kobieta zatrzymała się, aby odpocząć i zwróciła się do namalowanego na ścianie wizerunku Madonny, aby zapewnić sobie ochronę na kontynuację podróży i – być może – uzdrowienie syna. Zgodnie z tradycją i pobożnością syn w niewytłumaczalny sposób otrzymał dar wzroku następnego ranka.
Począwszy od 1726 roku w tym samym miejscu miały miejsce rzekome cuda przypisywane wizerunkowi Madonny del Garbazzo, o czym donoszą niektóre pisma proboszcza parafii Carcare, do tego stopnia, że zimą tego samego roku rozpoczęto prace przy budowie nową świątynię religijną.
Zgodę na nową budowę wydał ówczesny biskup diecezji Alba, wspólnoty diecezjalnej, której częścią była niegdyś dolina Millesimo, a której pierwsze imię brzmiało Najświętsze Imię Maryi. Prace trwały całą zimę – między 1726 a 1727 rokiem – dzięki bezpośredniej pracy samych mieszkańców okolicy; 22 maja ukończony już kościół został poświęcony w poniedziałek po Zesłaniu Ducha Świętego i odprawiono w nim pierwsze nabożeństwo eucharystyczne.
W 1796 roku francuskie wojska Napoleona Bonaparte - już zwycięskie we wsiach Montenotte (dzisiejsza wioska Kair Montenotte), Dego i Millesimo - dokonały katastrofalnej grabieży wewnątrz sanktuarium i pobliskich wiosek. Wkrótce po upadku Napoleona podjęto przy budowli nowe prace restauratorskie i rozbudowę.
Około 1820 roku wycięto fragment ściany rakla, na której namalowano obraz i umieszczono go we wnęce nad ołtarzem głównym. Prośby mieszkańców Millesime kierowane do króla Sardynii Wiktora Emanuela I Sabaudzkiego o fundusze (1814, 1815 i 1818) na rozbudowę budowli potwierdzają, że obraz namalował ksiądz Pietro Paolo David. Ten ostatni, oprócz tego, że pochodzi ze szlacheckiej rodziny z Millesimo, wydaje się być postacią ukazaną u stóp Madonny, a datowanie z 1618 r. dotyczy oryginalnego obrazu, na którym znajdowały się także wizerunki świętych Piotra i Pawła jego boki, które teraz zniknęły.
W kolejnych latach obraz przeszedł kilka retuszów, modyfikując w niektórych fragmentach oryginalny obraz. Dzięki starannym pracom konserwatorskim przeprowadzonym w 1964 roku przez profesora Gabriele Cenę (1907-1992) przywrócono obrazowi pierwotny wygląd. Wizerunek Madonny z Dzieciątkiem został koronowany w 1893 r. na mocy koncesji papieża Leona XIII i na prośbę biskupa Mondovì, prałata Placido Pozzi z Villanova Mondovì (1819-1897), biskupa diecezji od 1873 r. aż do śmierci.
Obecna struktura architektoniczna pochodzi z 1878 r., chociaż w 1867 r. przeprowadzono dalsze przebudowy i rozbudowy, aby zaradzić znacznemu napływowi pielgrzymów. Nowa kopuła o wysokości 52–53 metrów została ozdobiona freskami przedstawiającymi sceny z życia Najświętszej Marii Panny autorstwa malarza Adalberto Migliori w latach 1946–1951; w 1952 roku, po śmierci tego ostatniego, prace malarskie ukończyło dwóch jego uczniów: Alessandro Bruschetti i Germano Belleti.
Sanktuarium ma konstrukcję na planie krzyża greckiego i jest podzielone na trzy nierówne nawy, w których osiem filarów ułożonych jest bocznie, tworząc sześciokątną figurę geometryczną; po bokach znajdują się także dwie kaplice. Co ciekawe, sanktuarium nigdy nie zostało całkowicie ukończone według oryginalnego rysunku projektowego mierniczego Bertero di Carmagnola, ale po prostu ukończono je w 1878 roku dzięki pracy wiernych.
W prawej nawie bocznej znajduje się rzeźba przedstawiająca Madonnę Pustyni oraz obraz przedstawiający wyzwolenie apostoła Piotra za pośrednictwem, zgodnie z tradycją katolicką, Anioła Pańskiego; tym obrazem upamiętniamy wizytę papieża Piusa VII w wiosce Millesimo podczas jego transportu do Francji w celu uwięzienia.
Wewnątrz znajdują się starożytne organy z 1855 roku, używane do dziś podczas koncertów i uroczystości religijnych, zbudowane przez firmę Nicomede Agati i braci z Pistoi. Pierwotnie oddany do użytku dla sanktuarium Nostra Signora della Misericordia w Savonie, następnie w 1927 roku sprzedany ówczesnej parafii Millesimo.
Według źródeł historycznych archiwum parafialnego kwota za jego przeniesienie wynosiła 1500 lirów, ale ze względu na trudności w transporcie kwota wzrosła do 5000 lirów. W latach 1995-1997 organy przeszły konserwatywną renowację.
Obraz znajduje się wewnątrz kaplicy lewej nawy i przedstawia genealogię Najświętszej Marii Panny. Na obrazie wyraźnie widać świętych Jana Chrzciciela w młodości, Zachariasza, Elżbietę, Józefa, Madonnę z Dzieciątkiem Jezus oraz rodziców Annę i Joachima.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
