Sanktuarium Madonna delle Grazie (Calizzano)
Strada provinciale del Colle del Melogno, Calizzano
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
5
Sanktuarium Madonna delle Grazie (Calizzano)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna delle Grazie to katolickie miejsce kultu położone w regionie Frassino, przy via Madonna delle Grazie, w gminie Calizzano w prowincji Savona. Kościół położony jest w bezpośrednim sąsiedztwie miejscowego cmentarza.
To niewielkie sanktuarium, przylegające do miejscowego cmentarza, od wieków nazywane jest kościołem Santa Maria. Około 1300 roku rozwinął się kult pod tytułem Matki Bożej Łaski (matki Jezusa) i dopiero około 1600 roku stał się Madonną delle Grazie.
Do roku 1300 kościół zdawał się mieć jedną nawę o skromnych wymiarach, lecz znajdował się na skrzyżowaniu dróg i dlatego stanowił bezpieczne schronienie dla podróżnych. Później dobudowano dzwonnicę i dwie nawy boczne, które, co ciekawe, nie są takie same. Pojedyncza dzwonnica zawsze zachowała swoje prymitywne linie w niezmienionej formie.
Do 1400 roku kościół był kościołem parafialnym Calizzano, następnie przedłużonym wzdłuż prawego brzegu rzeki Bormida.
Budowa zamku przez markizów Carretto (panów Calizzano) spowodowała, że miasto stanęło na nogi. Ówczesny kościół markiza San Lorenzo stał się kościołem parafialnym i był poświęcony Santa Maria i San Lorenzo.
W 1797 roku wojska francuskie przechodzące przez Calizzano podpaliły sanktuarium. Odbudowano go w 1807 r., a upiększono dopiero w 1957 r.
W pronaosie znajduje się niewielkie romańskie sklepienie krzyżowe z freskami przedstawiającymi anioła stróża czytającego księgę dobra i zła, św. Jana Chrzciciela i św. Jerzego z patronami tutejszych bractw. Plama gipsu zakrywa wizerunek złego ducha. Pierścień przypuszczalnego krążka do wiadra na wodę (zamocowany w sklepieniu) sugeruje obecność wówczas podziemnej cysterny.
Wewnątrz, w prawej nawie, znajduje się fresk przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem, ocalony z pożaru, autorstwa nieznanego malarza z III ćw. do końca XV wieku.
Ołtarz pod obrazem został przebudowany w 1788 r., wymieniony w 1923 r. i odnowiony w 1957 r.
W lewej nawie znajduje się duże płótno z 1631 roku, będące wotum dziękczynnym dla Madonny za uniknięcie zarazy (pamięci Manzoniego) w mieście. W szczególności w górnej części: Madonna pomiędzy Santa Rosalia i San Giuseppe (patronami); w dolnej części: dramatyczne sceny, które wydarzyłyby się w Calizzano, gdyby nie matczyna pomoc Marii. Tutaj płótno pojawiło się w połowie tak, jak zostało pocięte i skradzione w latach 80. ubiegłego wieku. Później został przywrócony.
Na zewnątrz, na cmentarzu przykościelnym, od 1922 roku istnieje Park Pamięci, każda lipa odpowiada żołnierzowi, który zginął w konflikcie 1915-1918. W 1975 r. lokalna siedziba ANA zbudowała pomnik poległym żołnierzom alpejskim.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
