Sanktuarium Valmala
Piazzale Don Giuseppe Rivoira, Busca
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Valmala
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Valmala położone jest w dolinie o tej samej nazwie, w prowincji Cuneo.
Stoi na płaskowyżu położonym na wysokości 1380 m n.p.m. i jest to najważniejsze sanktuarium diecezji Saluzzo.
Znakomita, wielowiekowa historia Valmali obejmuje udokumentowaną obecność Templariuszy i Rycerzy Maltańskich, o których jednak zachowało się niewiele wyraźnych świadectw.
Według tradycji od 5 sierpnia do 20 września 1834 roku na płaskowyżu zwanym Pian del Chiotto miały miejsce objawienia Madonny czterem miejscowym pasterzom. Chronologicznie można je uznać za pierwsze objawienia maryjne w Europie w XIX wieku, poprzedzające bardziej znane objawienia w La Salette i Lourdes.
Według tradycyjnej narracji, 5 sierpnia 1834 roku miało miejsce pierwsze z objawień Madonny czterem pasterzom: Marii Pittavino (12 lat), Marii Marghericie Pittavino (12 lat), Marii Chiotti (12 lat) i Marii Boschero (10 lat).
Według niektórych zeznań, oprócz „czterech Marii” na tym wydarzeniu obecny był także Chiaffredo Pittavino (8 lat), brat Marii Margherity.
Według tego, co zostało przekazane, pasterze z wielkim zdziwieniem ujrzeli stojącą przed nimi kobietę o majestatycznym i młodym wyglądzie, zawieszoną nad kamienną płytą. Miała na sobie długą czerwonawą suknię przewiązaną paskiem na biodrach, na którą zsuwał się z jej głowy długi niebieski welon, zapinany pod szyją na złoty guzik. Ukazała się sama, z otwartymi rękami, w tradycyjnej postawie Madonny jako Matki Miłosierdzia; jego postawa była smutna i pełna łez.
Objawienia następowały po sobie wiele razy w ciągu pięćdziesięciu dni. Według przekazów na jednym z nich Madonna skręciła na płaskowyż, nie dotykając ziemi i zostawiając na niej biały ślad, zinterpretowany później jako obwód przyszłego sanktuarium. Jedyne słowa Dziewicy skierowane byłyby do Marii Pittavino z prośbą o zbudowanie na miejscu pylonu wotywnego, a także o wskazanie miejsca, z którego wydobędzie się kamień do budowy.
W następnym roku postawiono pylon i namalowano obraz Matki Miłosierdzia.
Sanktuarium ukończono w 1851 roku według projektu architekta Giacomo Galfrè, łącząc zarówno oryginalny pylon, jak i kaplicę zbudowaną w 1840 roku.
W pierwszą niedzielę sierpnia 1946 r. biskup Saluzzo Egidio Luigi Lanzo uroczyście koronował Madonnę z Valmala na królową diecezji.
Od 19 marca do 30 lipca 1949 roku czczona w sanktuarium figura Matki Miłosierdzia została wybrana do Peregrinatio Mariæ i przewieziona do wszystkich parafii diecezji. Na pamiątkę tego wydarzenia w sierpniu 1949 r. na placu sanktuarium ustawiono marmurową statuę przedstawiającą Madonnę.
Sanktuarium Matki Miłosierdzia w Valmala jest głównym sanktuarium diecezji Saluzzo i jednym z najbardziej znanych w Piemoncie.
Kompleks składa się z stonowanego, białego tynkowanego budynku z główną fasadą zwróconą w stronę miasta, obejmującą plebanię, kościół i duży portyk, pierwotnie używany do przyjmowania pielgrzymów odwiedzających sanktuarium. Z widokiem na ten sam plac znajdują się również dwa duże budynki: Palazzo Vecchio lub Casa del Pellegrino, którego budowa sięga końca XIX wieku, oraz Palazzo Nuovo wybudowany w 1925 roku, oba służyły do przyjmowania gości.
Wewnątrz można zobaczyć duży fresk absydy, dzieło nieznanego artysty, przedstawiający wyrazistą scenę objawienia, a także oryginalny fresk pylonu wkomponowanego w konstrukcję. Pod freskiem zachował się kamień, na którym pojawia się Madonna.
Dwa duże obrazy autorstwa Gauteriego, krewnego malarza, który stworzył pierwszy pylon zbudowany w 1835 roku, stanowią część dziedzictwa artystycznego sanktuarium.
Sanktuarium poświęcone jest Maryi Matce Miłosierdzia. Tytuł nawiązuje do dokonanej w 1834 roku identyfikacji małego obrazu przedstawiającego Madonnę della Misericordia z Savony. Obraz był wystawiony na sprzedaż na kramie w pobliskim miasteczku Venasca, a pasterki rozpoznały kobietę, która im się ukazała.
Nazwa sanktuarium nawiązuje do jednego z wezwań Litanii Loretańskiej i nawiązuje do biblijnej koncepcji miłosierdzia. W teologii katolickiej Pan Jezus jest dopełnieniem Bożego miłosierdzia, stając się ciałem dla odkupienia świata, a Maryja, witając Go podczas Zwiastowania i pełniąc swą funkcję wstawienniczą, była i stale jest Jego Matką.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
