Sanktuarium Madonna dell'Olio (Blufi)
Via Turistica, 90020 Blufi
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Madonna dell'Olio (Blufi)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna dell'Olio to sanktuarium położone na terenie gminy Blufi na wysokości 660 m n.p.m.; jest 1 km od miasta i 100 km od Palermo.
Istnienie małego kościoła na miejscu dzisiejszego sanktuarium dokumentowane jest już od czasów średniowiecza. Kamienie znajdujące się na krawędzi podwyższenia ołtarza pochodzą z XVI wieku. XII, natomiast na dzwonku wygrawerowana jest data 1135.
W rękopisie z 1832 roku czytamy o sanktuarium następująco: „Nie ma wątpliwości, że Sanktuarium to podlega arcykapłanowi Petralii Soprany, że Kościół w VIII w. budowali wierni rozproszeni po ekonomiach pobliskich wsi i odbudowany przez pobożność duchownego D. Francesco Ferrary ze wspomnianej Petralii w 1762 roku”.
Nazwa „Madonna dell'Olio” mogła pochodzić od pobliskiego źródła oleju mineralnego, stosowanego jako lek na niektóre choroby skóry, ale nie można wykluczyć, że mogła nawiązywać do obecności w tych okolicach gajów oliwnych w starożytności, co dałoby również potokowi nazwę Oliva, który dotyka wzgórza sanktuarium, a następnie wpada do południowej rzeki Imera w miejscu zwanym „Oliva” lub „Giardini d'Oliva”.
Kilkaset metrów od sanktuarium znajduje się wykute w skale źródło ropy naftowej. Źródło to wspominane jest od czasów klasycznych: Arystoteles w „Meteorologicorum” mówi o słonej i kwaśnej cieczy, używanej jako ocet, która wpływa do „Sicanico agro” [Kto mówi, że Arystoteles mówił o tym źródle?].
Legenda głosi, że w pobliżu sanktuarium znajdowało się źródło oleju jadalnego, który później zamieniono na obecny olej, gdyż czerpano z niego więcej, niż było to konieczne. Zmiana lokalizacji źródła nastąpiła w XIX wieku, w związku z wyczerpaniem się pierwszego źródła, bliżej kościoła.
Olejek z tego źródła, powszechnie nazywany „olejem Madonny”, stosowany jest jako lek na niektóre choroby skóry i jako środek przeciw robakom.
Obecny kościół ma XVIII-wieczny układ. Elegancka fasada została przewrócona w wyniku wyburzenia w ostatnim czasie górującej nad nią dzwonnicy i zbudowania anachronicznej dzwonnicy ze zbrojonego betonu. [bez źródła]
Wnętrze jest jednonawowe; sklepienie i kolumny podtrzymujące główny łuk zdobią sztukaterie odtwarzające motywy zdobnicze i roślinne.
W ołtarzu głównym znajduje się posąg Madonny z malowanego drewna, dzieło rzeźbiarza z Gangitano Filippo Quattrocchi (1734-1818), niedawno (2006) przywrócone do pierwotnych kolorów przez konserwatora Cataldo Zafforę.
W pierwszym ołtarzu po lewej stronie znajduje się figura św. Józefa z malowanego drewna, autorstwa anonimowego autora w 1838 r.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
