Sanktuarium Madonna della Rocca (Cornuda)
Via Madonna della Rocca, 31041 Cornuda
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Madonna della Rocca (Cornuda)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna della Rocca znajduje się na północny zachód od centrum Cornuda, w prowincji Treviso. Stoi na wzgórzu na wysokości 349 m n.p.m., w szczególnie panoramicznym miejscu.
Zarządzanie sanktuarium powierzone jest misjonarzom Niepokalanej, których sprawuje rektor.
W miejscu dzisiejszego sanktuarium znajdowała się niegdyś twierdza (stąd nazwa). Z bulli papieskiej z 1245 roku wynika, że jeszcze przed zburzeniem twierdzy znajdował się tu niewielki kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Tradycja głosi, że kościół powstał, gdy na pobliskim kamieniu ukazała się Madonna; na tym samym kamieniu od dawna zakorzeniony jest bujny dąb, który według legendy pochodzi z Ziemi Świętej; zawalił się 18 maja 2008 r., pół godziny przed zejściem Statuy Madonny z Sanktuarium do kościoła w Cornudzie.
Kościół został później podarowany parafii Cornuda przez szlachcica Annibale Scala (1247).
W 1450 roku został odrestaurowany przez szlachciankę Caterinę da Coderta i stał się męską pustelnią. Piętnaście lat później następcami mnichów zostały zakonnice.
Bulla papieska z 1492 r. zabraniała mniszkom opuszczania klasztoru, jednak nakaz ten był często łamany i pomimo podejmowanych innych środków, miejsce to słynęło z niezdyscyplinowania mieszkańców. Po wojnie Ligi Cambrai gmina uległa rozproszeniu, a klasztor zlikwidowano. Sanktuarium powierzono wówczas księdzu, który od 1650 r. nosił tytuł przeora, a następnie rektora.
W dniach 8–9 maja 1848 r. obszar u podnóża sanktuarium był miejscem starcia (znanego jako bitwa pod Kornudą), w którym wzięło udział zaledwie 2000 patriotów pod wodzą Andrei Ferrari i 22 000 żołnierzy austro-węgierskich pod dowództwem generała Nugenta. Zgodnie z oczekiwaniami bitwa zakończyła się porażką Włochów, choć ich bohaterstwo było godne pochwały; następnie cesarze splądrowali sanktuarium i torturowali proboszcza Don Mansueto Zanniniego, który wkrótce potem zmarł z powodu cierpień.
Bliskość frontu Piave w czasie Wielkiej Wojny również spowodowała rozległe zniszczenia budowli.
Zespół składa się ze średniowiecznej jądra, prawdopodobnie pierwotnego kościoła, oraz dobudówek z końca XVII wieku.
W chórze kościoła znajdują się organy pochodzące z kościoła San Francesco rep. San Marino, przechodząc przez San Lorenzo w Campo (PS), a następnie Scascoli di Loiano (BO), następnie zakupione, odrestaurowane i umieszczone w 1972 roku przez Girotto Silvano i syna Alessandro di Postioma.
Miejsce to od wieków jest celem pielgrzymek, gdyż zachował się w nim cudowny obraz Madonny. Do dziś raz w roku każda z sześciu okolicznych parafii dociera do niego w procesji.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
