Holybreak - Sanktuarium Madonna del Carmine (Tornolo)

Sanktuarium Madonna del Carmine (Tornolo)

SP24, 43041 Tornolo

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Sanktuarium Madonna del Carmine to katolickie miejsce kultu o neoklasycznych formach zlokalizowane wzdłuż Via Provinciale Nord w Tarsogno, wiosce Tornolo, w prowincji Parma i diecezji Piacenza-Bobbio. W XVIII wieku wśród mieszkańców Tarsogno rozprzestrzeniła się chęć budowy sanktuarium poświęconego Madonnie delle Grazie, w pobliżu uznawanego za cudowne źródła wody, które płynęło obok zbocza prowadzącego do oratorium San Rocco. Z tego powodu Francesco Brigati początkowo zlecił zbudowanie małego mistadello, w którym w niszy znajdowała się płaskorzeźba z terakoty przedstawiająca Madonnę del Carmelo. Po kilku latach obiekt rozebrano, a na jego miejscu wzniesiono kamienną kaplicę, wewnątrz której umieszczono płaskorzeźbę z białego marmuru z Carrary, namalowaną z wizerunkiem Madonny del Carmelo autorstwa malarza z Piacenzy Giuseppe Girardiego, znanego jako Giroldi. W 1831 r. bez zezwolenia rządu rozpoczęto budowę sanktuarium, którą natychmiast przerwano z powodu braku zezwoleń; dwa lata później, dzięki wstawiennictwu biskupa Piacenza Lodovico Loschi, zatwierdzono projekty sporządzone przez mistrzów budowlanych z Tarsogni i wznowiono budowę; Zachowano marmurową płaskorzeźbę Giroldiego, którą przeniesiono do kaplicy po prawej stronie miejsca kultu. W 1870 roku ukończono budowę kościoła wraz z portykiem przed fasadą. W 1866 roku zaczęły pojawiać się pierwsze uszkodzenia konstrukcyjne kopuły. W 1933 roku, z okazji stulecia założenia sanktuarium, kościół został całkowicie odrestaurowany i ozdobiony wewnątrz freskami autorstwa malarza z Piacenzy Luciano Ricchettiego. Kościół ma układ trójnawowy, z wejściem od południa i apsydalnym prezbiterium od północy. Symetryczna, wyrazista fasada, prawie w całości otynkowana, wznosi się w dwóch rzędach oddzielonych ciągiem strun. Poniżej portyk z pięcioma okrągłymi łukami, wsparty na masywnych filarach z regularnych kamiennych ciosów; Pięć otworów wychodzi na nią symetrycznie: pośrodku znajduje się duży główny portal wejściowy, po bokach znajdują się dwa okrągłe okna łukowe, a na końcach dwa wtórne portale wejściowe. Powyżej front jest trójdzielny; w dużej części środkowej cztery lizeny zwieńczone doryckimi kapitelami, podtrzymujące belkowanie; pośrodku trzy duże, okrągłe okna łukowe z kamiennymi obramowaniami, z których dwa boczne są ślepe; u góry duży krzywoliniowy fronton z wystającą ramą, wewnątrz którego znajduje się nisza mieszcząca figurę Madonny; w dwóch niskich skrzydłach bocznych, zwieńczonych attykami, znajdują się dwa duże prostokątne okna z kamiennymi obramowaniami. Boki oświetlone są powyżej dwoma prostokątnymi oknami ograniczonymi kamiennymi ramami; na końcu prawej strony znajduje się zewnętrzna kaplica o szczytowym froncie, wewnątrz której znajduje się XIX-wieczna płaskorzeźba z marmuru kararskiego autorstwa Giroldiego, przedstawiająca Madonnę del Carmelo. Z tyłu rozciąga się apsydalne prezbiterium, na które otwiera się symetrycznie u góry pięć dużych prostokątnych okien. Wewnątrz krótka nawa główna, przykryta freskowym sklepieniem kolebkowym, oddzielona jest od naw bocznych dwoma okrągłymi łukami wspartymi na masywnych malowanych filarach. Przy krzyżu kopułę zdobi fresk przedstawiający Gloryfikację Najświętszej Maryi Panny, autorstwa Luciano Ricchettiego. W dwóch ramionach transeptu znajdują się ołtarze boczne, poświęcone odpowiednio św. Szczepanowi po prawej stronie i Madonnie z Dzieciątkiem po lewej; ściany po bokach prezbiterium wzbogacają także dwa duże freski autorstwa Ricchettiego, przedstawiające Kalwarię po prawej stronie i św. Jana Chrzciciela po lewej stronie. Prezbiterium, lekko podwyższone, nakryte jest malowanym sklepieniem kolebkowym z lunetami; pośrodku znajduje się główny ołtarz stołowy z białego marmuru, wzbogacony frontem z różowego marmuru ozdobionym monogramem Madonny. Z tyłu absyda, zamknięta u góry niecką z lunetowanymi, żebrowanymi segmentami, oświetlana jest w szczycie pięcioma prostokątnymi oknami; ściany przerywają dwa pilastry zwieńczone doryckimi kapitelami; pośrodku stoi ołtarz przedsoborowy, zwieńczony niszą zawierającą posąg Madonny del Carmelo; po bokach znajdują się dwa duże freski autorstwa Ricchettiego, przedstawiające odpowiednio po prawej stronie proroka Eliasza z Góry Karmel kontemplującego chmurę niosącą deszcz, symbol Maryi niosącej Jezusa Chrystusa, źródło zbawienia, a po lewej stronie Dziewicę Karmelu ku górze ratunek dusz czyśćcowych.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: