Sanktuarium Mistycznej Róży - Matki Kościoła (Montichiari)
Via Rampina di San Giorgio, 25018 Montichiari
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
1
Sanktuarium Mistycznej Róży - Matki Kościoła (Montichiari)
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Rosa Mistica – Matki Kościoła to miejsce kultu maryjnego zlokalizowane w Montichiari, w prowincji Brescia, w miejscowości Fontanelle, przy drodze z Montichiari do Carpenedolo.
Zostało ustanowione miejscem świętym 17 kwietnia 1966 r., w roku, w którym Madonna zabrała tam wizjonerkę Pierinę Gilli. Datę widnieje na epigrafie umieszczonym na froncie kaplicy Fonte di Grazia (popularnie znanej już pod nazwą Fonte San Giorgio).
Maryja ukazałaby się wizjonerowi pod imieniem Róży Mistycznej i Matki Kościoła, z trzema różami (jedną białą, jedną czerwoną i jedną żółtą) na jej płaszczu, które symbolizowały odpowiednio modlitwę, ofiarę i pokutę, które miały być praktykowane przez wiernych w ramach zadośćuczynienia za grzechy, zwłaszcza dusz poświęconych Bogu.
Objawienia te nie zostały uznane przez Kościół katolicki. Jednak miejscowość ta uznawana jest za miejsce kultu maryjnego poświęconego Marii Rosa Mystica. Sanktuarium jest również znane jako miejsce kultu szczególnie odczuwane przez ludność z grupy etnicznej Romów i Sinti.
Prałat Giacinto Tredici, biskup diecezji Brescia od 1933 do 1964, zawsze uważał rzekome objawienia maryjne Fontanelle i Montichiari za nieautentyczne. Dwa z nich to najbardziej odpowiednie stanowiska. W 1948 r. w tygodniku diecezjalnym „La Voce del Popolo” z 4 grudnia: „Po dokładnym dochodzeniu przeprowadzonym na jego zlecenie Jego Ekscelencja Biskup uważa, że może potwierdzić, że opis wydarzeń, które rzekomo miały miejsce w Montichiari w ostatnich miesiącach ( ...) należy uznać za bezwartościowe. Poprzednie fakty, do których odwołuje się czasopismo Famiglia Cristiana z 24 października, są nadal badane i biskup nie zdecydował się jeszcze na ich komentowanie w zakresie świętych kanonów, rozpowszechnianie nowych nabożeństw, które powołują się na te normy, szczególnie księża muszą się do nich stosować.”
W liście do mgr. Giovanni Battista Bosio z 14 listopada 1951 r.: „Temat [Pierina Gilli] i środowisko są kiepskie z punktu widzenia złożonych wypowiedzi. Środowisko przegrzane i powiedziałbym stronnicze [...] Tak właśnie było w niedzielę 4 grudnia I Montichiari przy okazji wizyty pasterskiej powiedziałem publicznie w Kościele, że po dokładnym zbadaniu sprawy nie ma wystarczających powodów, aby uważać objawienia i objawienia, o których mówiono, że miały miejsce, jako udowodnione i nadprzyrodzone i z tego powodu Zakazałem wszelkich przejawów kultu publicznego, które się do nich odnosiły”.
Po zakończeniu episkopatu prałata Giacinto Tredici pozostały następujące oświadczenia diecezji Brescia:
«Mgr. Biskup stanowczo nalega, aby wszyscy wierni, którzy deklarują, że szanują wskazania Kościoła, nie zachęcali, ani poprzez publikacje, ani poprzez pielgrzymki, do szerzenia nabożeństwa opartego na niezatwierdzonej interpretacji faktów, które nie są ani obiektywnie kontrolowane, ani odpowiedzialne.
(Komunikat Kurii Biskupiej z dnia 30 czerwca 1968 r.)
«Mgr. Biskup ponawia stanowcze zaproszenie skierowane do wiernych i kapłanów, aby w służalczym przyjęciu podjętych decyzji mogli znaleźć w innych sanktuariach i miejscach uznanych przez Kościół najlepszy sposób wyrażenia obowiązkowego i niezbędnego nabożeństwa do Matki Bożej zgodnie z najbardziej autentyczne treści wiary i duchowości katolickiej.”
(Komunikat prałata Luigiego Morstabiliniego z 25 listopada 1975)
«Biskup Brescii, pocieszony autorytatywną opinią Świętej Kongregacji Doktryny Wiary, komunikuje, że: a) tak zwane objawienia Madonny Rosa Mystica w Montichiari nie dają podstaw do wiarygodności; b) w związku z tym kult odnoszący się do Madonny Mistycznej Róży nie jest aprobowany, nie można go praktykować ani zachęcać; c) kto jej sprzyja, rozpowszechniając publikacje lub organizując pielgrzymki, nie pomaga, lecz zakłóca wiarę wierzących, namawiając ich do postępowania sprzecznego z przepisami Kościoła.»
(Oświadczenie mons. Bruno Foresti z 15 października 1984)
«Biskup Brescii, biorąc pod uwagę różne przypomnienia, o które stale prosimy w tej sprawie, zarówno z Włoch, jak i za granicą, potwierdza polecenie on i jego poprzednik.»
(Oświadczenie mons. Bruno Foresti z 19 lutego 1997 r.)
„W szczególności osoby i grupy, które do tej pory mniej lub bardziej bezpośrednio zaangażowały się w krzewienie kultu maryjnego na obszarze Fontanelle, są wyraźnie proszone o przestrzeganie wszystkich wskazań Dyrektoriatu, o nie rozpowszechnianie przesłań i publikacji, ani też o propagowanie aktów kultu ani też nie tworzyć struktur, które mogłyby choćby pośrednio wprowadzić wiernych w przekonanie, że ocena Kościoła dotycząca tzw. objawień lub innych niezwykłych zjawisk została zmodyfikowana w sensie pozytywnym.
(Załącznik do Dekretu nr 229/08 Mons. Luciano Monari z dnia 19.03.2008 w pkt 2)
W 2008 roku ukazała się cytowana w bibliografii książka prałata Enrico Rodolfo Galbiatiego pod redakcją Rosanny Brichetti Messori i Riccardo Caniato, zatytułowana: Maria Rosa Mystica Madre della Chiesa, z podtytułem: Objawienia Madonny w Fontanelle Montichiari. Autorka, biblistka i teolog, zmarła w 2004 roku, pisząc o pamiętniku Pieriny, pisze: „Autentyczność nie ulega wątpliwości, charakter pisma jest zawsze ten sam, błędy gramatyczne i składniowe powtarzają się od początku do końca”. Po przeanalizowaniu osobowości mistyki, ze szczególnym uwzględnieniem jej prostoty, powściągliwości i pokory, a także po zbadaniu symbolicznego aspektu rzekomych objawień, czyli trzech mieczy w piersi Madonny, symbolu trzech kategorie niewiernych, a następnie trzy róże zamiast mieczy (białą, czerwoną i żółto-złotą), które symbolizują modlitwę, ofiarę i pokutę niezbędną do naprawienia niewierności i odstępstw religijnych, ks. Galbiati znajduje fragmenty teologiczne, których „prosta kobieta nie mogłaby napisać: na przykład fakt, że Maryja przedstawia się w 1948 r. jako Matka Kościoła (tytuł zatwierdzony przez Pawła VI w 1964 r.); lub że Jezus przekazuje jej w tym samym roku «jasną formę i uzupełnia»dogmat o Wniebowzięciu, ogłoszony w 1950 r. przez Piusa XII”.
W przeciwieństwie do innych miejsc kultu maryjnego, sanktuarium nie ma konstrukcji przypominającej kościół, ale raczej otwarty amfiteatr, w którym znajduje się kaplica otwarta z jednej strony do celebracji eucharystycznej oraz mniejsza, ceglana kaplica, chroniąca fontannę z wanną zawierającą wodę cudowny. Ze względu na tę szczególną cechę sanktuarium uważane jest przez wiernych za „małe Lourdes”, w którym wielu praktykuje rytualne ablucje.
Niedaleko źródła znajdują się Święte Schody, po których wierni wspinają się na kolanach, odmawiając jedno Zdrowaś Maryjo po każdym stopniu. Według relacji wizjonerki Pieriny Gilli, po schodach prowadzących od drogi do źródła przeszła sama Madonna. Sanktuarium otoczone jest dużym parkiem publicznym, w którym znajduje się Droga Krzyżowa i kilka posągów maryjnych.
Z dniem 7 grudnia 2019 r. miejscem kultu Fontanelle di Montichiari stało się Sanktuarium Diecezjalne Rosa Mistica – Matki Kościoła. Oficjalna proklamacja odbyła się podczas koncelebry eucharystycznej, której przewodniczył biskup Brescii, ks. Pierantonio Tremolada.
Uznanie sanktuarium diecezjalnego nie oznacza automatycznie uznania objawień, ale „jest to fragment historyczny, który [...] mógłby otworzyć nową fazę rozwoju kultu i badania złożonego zjawiska duchowego i maryjnego, jakie powstały w tych miejscach w latach”.
Oprócz „rozprzestrzeniania się, które – dyskretnie i po cichu – miało i nadal trwa na całym świecie kult «Marii Rosa Mystica i Matki Kościoła», który rozpoczął się i ma swoje centrum właśnie tutaj”, istnieje wiele znaczących faktów: w In Lebanon , odnaleziono ikony Mistycznej Róży wydzielającej perfumowany olejek, w Ameryce znajdują się posągi płaczące łzami i krwią, to samo zjawisko miało miejsce w Indiach, gdzie biskupi i kardynałowie widzieli obraz Dziewicy wydzielającej miód. Narodziły się co najmniej dwa uznane przez biskupów zgromadzenia zakonne inspirowane Rosa Mystica oraz niezliczona ilość stowarzyszeń wyznaniowych. Miało też miejsce wiele nawróceń i uzdrowień, takich jak to, którego świadkiem był brat Ettore.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
