Holybreak - Kościół Madonna di Caravaggio (Ghedi)

Kościół Madonna di Caravaggio (Ghedi)

Via Dieci Giornate, 25016 Ghedi

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Kościół Madonna di Caravaggio jest budynkiem kultu zbudowanym w 1759 roku w Ghedi i poświęconym objawieniu Najświętszej Marii Panny w mieście Caravaggio w Bergamo, zwanej także Santa Maria del Fonte po tym cudzie. Klient kościoła jest nadal nieznany; historyk z Ghedy Angelo Bonini sformułował jednak możliwą hipotezę dotyczącą budowy tego sanktuarium, wynikającą z odmiennej interpretacji napisu znajdującego się nad cymatium portalu wejściowego. Zgodnie z tym napisem i interpretacją, pomimo zwięzłości tekstu, budynek kultu „Dla poświęcenia wsi Najświętszej Maryi Pannie przez braci Bucelleni [tę świątynię] poświęcono w 1759 roku”. To przypuszczenie i tłumaczenie potwierdza dokument napisany przez Giuseppe Tedoldiego, ówczesnego proboszcza parafii z Ghedy, do ówczesnego biskupa Brescii, Giovanniego Naniego: «Byłby bardzo piękny i nowoczesny nowy Kościół zbudowany z jałmużny tej Contrady i ma już swój piękny marmurowy ołtarz z zielonymi brokatowymi szatami, podarowany cudownemu obrazowi zatytułowanemu Madonna Caravaggio z Nob: Casa Bucelleni, i to zechciałby uczynić Najprzewielebniejszą Ekscelencję pięknym darem dla tego Obrazu, jeśli zechcielibyście go pobłogosławić przy tej radosnej okazji dla powszechnego pocieszenia tej Contraty, a także całego Ludu, aby móc tam w szczególności odprawić Mszę Świętą oraz na rzecz tych biednych, którzy nie mogą przyjechać do Parafii w czasie wakacji, gdyby nie ich wielka niedogodność, gdyż Contrada jest dalej niż pozostałe; i zostanie to zapisane w wiecznej pamięci i nie będzie to stanowić żadnej szkody dla mojej parafii” (Raport proboszcza Don Giuseppe Tedoldiego) Z prośby proboszcza wynika, że w tym czasie kościół nie był jeszcze konsekrowany do kultu religijnego, choć – jak sam stwierdza w Raporcie – strzegł go corocznie odnawiany gwardzista, a w dniu objawień Najświętszej Maryi Pannie odprawiano litanie i piosenki. Jednak ani w archiwach Ghede, ani w archiwach biskupa nie ma dokumentów podających datę jego konsekracji; aby zwiększyć niepewność co do tego kościoła, nie zachowała się nawet żadna księga mszy, która mogłaby poświadczyć, kiedy faktycznie sprawowano pierwszą funkcję liturgiczną. Rodzina wspomniana przez proboszcza parafii Gedese, rodzina Buccellich, cieszy się pewną aurą tajemniczości, która uniemożliwia pewną dyskusję na jej temat. Prawdopodobnie pochodzili z Gromo w prowincji Bergamo, gdzie mieszkali w XIII-wiecznym pałacu, pod koniec XIV wieku przenieśli się do Val Trompia; stając się właścicielami niezliczonych kuźni, wzbogacili się na handlu w sektorze metalurgicznym i zgromadzili w ten sposób pokaźną sumę pieniędzy. Historyczne wydarzenia w rodzinie sprawiły, że sami Buccelleni mogli pochwalić się tytułem hrabiów, a także w 1759 r. mieć gałąź rodziny „mieszkającą” w dzielnicy Ghedese w Borgo Nuovo i posiadającą różne posiadłości w Ghedi: w świetle zatem w tej wersji byliby także właścicielami działek, na których obecnie znajduje się sanktuarium, i dlatego w decydujący sposób przyczyniliby się do jego budowy. Z tego przypuszczalnie wynika, że „AFFBCELL” może być zatem interpretowane przez braci Buccellis jako „a fratellis Bucellenis”. Ponownie, według historyka Boniniego, byliby także właścicielami dzisiejszego pałacu z XVI i XVII wieku przy Via della Vittoria, który odziedziczyliby po kapitanie Francesco Lodi. W XVIII wieku różne epidemie bydła i koni spustoszyły okolicę Doliny Padu, co skłoniło wielu wiernych do pielgrzymek do sanktuariów maryjnych i miejsc kultu typowych dla rolniczego świata Brescii; w rzeczywistości całe małe społeczności wiejskie ryzykowały popadnięciem w straszliwe warunki ekonomiczne, a wstawiennictwo, o które prosiła Dziewica, zostało następnie odwzajemnione poprzez budowanie na wsi, czasem małych kapliczek, czasem rzeczywistych budynków kultu, jak w przypadku obszaru Ghede. Ogólnie rzecz biorąc, harmonijny i elegancki, mały kościółek w pełni wyróżniał się na swoim pierwotnym miejscu: w rzeczywistości, położony na wsi Ghede, gdzie rozpadły się starożytne drogi prowadzące na najbardziej żyzne pola miasta, znajdował się za tak zwaną „Serca „most, z którego każdy wchodzi na ląd przez siedem mostów, z czego na czas zbioru winogron Wspólnota utrzymuje siedmiu obserwatorów, którzy wypatrują ludzi, jeśli przyniosą więcej winogron niż zamówiono, i inne rzeczy”. Z tego skrzyżowania można było dojechać do miasta i poprzez starożytną Strada delle Pozze można było dotrzeć do ważnych ośrodków, takich jak Leno i Porzano; z dróg Fico i Corvane do Montirone, Borgosatollo i Bagnolo Mella. Pomimo spokoju i rygorystycznych form architektury, ruchy elementów architektonicznych są ogólnie zrównoważone i eleganckie: ramy okien bocznych, delikatne, ale stonowane, są z marmuru Botticino, podobnie jak portal wejściowy z cymatium już połączonym z górne okno. Pilastry boczne są również rozjaśnione trzema sterczynami wystającymi na górze, a także delikatnymi poziomymi listwami biegnącymi wzdłuż całego obwodu konstrukcji. Małą dzwonnicę postawiono w miejscu starszej „wieżyczki” podczas rozbudowy zakrystii w 1963 roku.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: