Sanktuarium Madonna di Gallivaggio (San Giacomo Filippo)
Località Gallivaggio 9, 23020 San Giacomo Filippo
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Madonna di Gallivaggio (San Giacomo Filippo)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Objawień Najświętszej Maryi Panny w Gallivaggio, znane również jako Sanktuarium Matki Miłosierdzia, Sanktuarium Santa Maria di Gallivaggio, Sanktuarium Madonny di Gallivaggio lub prościej, ponieważ Sanktuarium Gallivaggio jest katolickie miejsce kultu położone w wiosce San Giacomo Filippo o tej samej nazwie. Sanktuarium znajduje się na liście sanktuariów i świątyń wotywnych diecezji Como.
Obecne Sanktuarium zbudowano począwszy od 1598 r. w miejscu wcześniejszego kościoła, który w 1510 r. zbudowano w miejscu drewnianej kaplicy z 1493 r. Z kolei kaplicę zbudowano wokół głazu, na którym według tradycji 10 października 1492 roku Dziewica Maryja ukazała się dwóm dziewczynom z Lirone i Vhò, gdy zbierały kasztany w lesie.
Budowa Sanktuarium, do której zatrudniono robotników z Ticino, trwała do 1603 roku. Konsekracja budowli sakralnej miała miejsce dwanaście lat później, z rąk biskupa Como Filippo Archinto.
W 1660 roku od góry górującej nad Sanktuarium odłamał się duży głaz. Z głazu tego powstał główny portal wejściowy, zbudowany w 1664 roku.
Pod koniec XVII wieku nad dachem Sanktuarium wzniesiono niewielką dzwonnicę.
W 1694 roku dobudowano skrzydło przeznaczone na zakrystię, a prace wykonano dzięki darowiznom wspólnoty przesiedleńców, którzy z doliny Splugi przenieśli się do Rzymu w poszukiwaniu szczęścia. Ci emigranci, a także należący do podobnych wspólnot w Wenecji i Palermo, byli także odpowiedzialni za liczne przedmioty liturgiczne, szaty i sztandary podarowane Sanktuarium w XVIII wieku. Gmina Palermo była także odpowiedzialna za dar organów i ich etui w 1673 roku. Zbudowany w 1667 r. instrument stał po lewej stronie nawy głównej aż do 1759 r., kiedy to po zamknięciu rozety wychodzącej na plac przed Sanktuarium organy przeniesiono na przeciwfasadę.
Około 1770 roku zbudowano oratorium zwane trzema bractwami, usytuowane symetrycznie w stosunku do skrzydła mieszczącego zakrystię.
Siedziba probostwa od 1515 r., w XVIII w. kościół udokumentowany jest już w randze wiceparafii, choć już pod koniec tegoż stulecia sprawiał wrażenie siedziby przeoratu. Około sto lat później w dokumentach wizyty duszpasterskiej biskupa Andrei Carlo Ferrari opisano kościół jako siedzibę parafii.
Bulla papieska z 25 listopada 1942 r. sankcjonowała przyłączenie Sanktuarium do bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie.
W dniu 16 listopada 2000 r. biskup Alessandro Maggiolini oficjalnie oddał Valchiavennę pod opiekę Madonny della Misericordia z Gallivaggio.
29 maja 2018 roku od góry oderwało się osuwisko, które od wielu dni zagrażało obszarowi Sanktuarium.
Kościół posiada wydatną fasadę, w której znajduje się troje drzwi i cztery okna. Nad portalem centralnym znajduje się grupa rzeźb przedstawiających rzekome objawienie maryjne, dzieło z końca XVII wieku zamówione przez grupę emigrantów do Como. W XVII wieku namalowano także fresk nad centralnym portalem, który ponownie przedstawia scenę objawienia. Nad lewym portalem znajduje się rzeźba z 1784 roku, przedstawiająca biblijny epizod Estery i Aswerusa.
Na placu przed fasadą kościoła znajduje się potężna dzwonnica o wysokości 52 m. Zbudowany w latach 1728-1731 budynek jest gospodarzem koncertu pięciu dzwonów.
W pobliżu dzwonnicy znajduje się najwyższy punkt tzw. Scala Santa (1936), klatka schodowa o 72 stopniach, która łączy plac z drogą krajową poniżej. Po bokach klatki schodowej, której liczba stopni symbolizuje przypuszczalny wiek Marii w chwili Wniebowzięcia, znajduje się 18 paneli z brązu przedstawiających sceny z życia Madonny.
W prezbiterium, nad którym dominuje ołtarz główny z 1742 r., znajduje się cykl fresków namalowanych przez Giovanniego Domenico Caresana (1605-1606) na zlecenie rodziny Piurese Vertemate; Sam Caresana jest także autorem malowideł zdobiących ściany bocznych kaplic. W ołtarzu dominuje duży, zawieszony krucyfiks.[8] Pod stołem w stołówce znajduje się granitowy głaz powiązany z rzekomym objawieniem maryjnym. Freski w nawie są autorstwa Luigiego Tagliaferriego.
Wiosną 2018 roku w związku z osunięciem się ziemi, które zagrażało rejonowi Gallivaggio, główne dzieła sztuki Sanktuarium zostały przeniesione w bezpieczne miejsce. Wśród nich są:
- Koronacja Marii, dawniej ołtarz Sanktuarium, namalowany przez Duchina w 1606 r.;
- Krucyfiks z franciszkanami, płótno Cesare Ligari z 1739 r.;
- zespół drewnianych rzeźb przedstawiających objawienie Najświętszej Maryi Panny z Gallivaggio, dzieło powstałe w 1631 roku.
Posągi, które do czasu przeniesienia znajdowały się pośrodku ołtarza głównego, zostały przeniesione do kaplicy św. Marty kolegiaty San Lorenzo in Chiavenna.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
