Holybreak - Sanktuarium San Pancrazio (Pianezza)

Sanktuarium San Pancrazio (Pianezza)

Via Levante, 10044 Pianezza

Sanktuarium Świętego

św. Pankracy

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Sanktuarium San Pancrazio to sanktuarium poświęcone San Pancrazio, które znajduje się w Pianezza, w prowincji Turyn. Popularna tradycja głosi, że 12 maja 1450 roku rolnik Andrea Casella podczas koszenia trawnika nieumyślnie odciął nogę swojej żonie, gdy ta przybywała na miejsce, aby go odświeżyć. W ciągu tych minut desperacji oboje mieli mistyczne objawienie chłopca, który zapewnił ich, że odcięta noga zagoi się, jeśli złożą przysięgę świętemu dnia (Pancrazio), zobowiązując się do wzniesienia pylonu wotywnego. Po złożeniu przysięgi kończyna jego żony w cudowny sposób została ponownie zrośnięta. Być może jednak z lenistwa nie zbudowano pylonu wotywnego, w związku z czym ślub nie został dotrzymany. Dokładnie rok później, tego samego dnia, o tej samej porze, jego żonie całkowicie odpadła noga. Zdesperowany Andrea Casella poprosił o pomoc proboszcza; więc ponownie złożył przysięgę i tym razem jej dotrzymał. Po raz kolejny kończyna żony została złączona i kobieta została uratowana. Rolnik natychmiast postawił pylon wotywny, a następnie wybudowano także kaplicę jako cel pielgrzymek. Faktycznie, taumaturgiczna sława tego miejsca rosła, zwłaszcza pierwsze niezwykłe wydarzenie godne odnotowania miało miejsce 12 maja 1562 roku, kiedy to uzdrowiono opętanego człowieka, niejakiego Michele z Arvio. W 1640 r. markiz Pianezza Carlo Emanuele Giacinto z Simiana, wierny Madamie Cristinie, która z kolei była blisko Zakonu Augustianów Bosych z San Carlo, chciał podarować temu ostatniemu klasztor; obiecując utrzymanie w nim co najmniej dwunastu mnichów, uzyskał pozwolenie od ówczesnego arcybiskupa Turynu Giulio Barbera, który właśnie zastąpił Antonio Provanę, syna hrabiego Giovanniego Provana z Collegno. Pierwszy kościół powstał w latach 1647-1657, według projektu barokowego, prawdopodobnie autorstwa Francesco Lanfranchi, resztę zaś klasztoru ukończono dopiero w połowie XVIII wieku. W sierpniu 1657 roku markizowi udało się także pozyskać od kardynała wikariusza rzymskiego relikwię świętego, a dokładniej fragment kości przedramienia, którą umieszczono pod ołtarzem głównym. W 1771 r. przeprowadzono efektowną renowację całej budowli klasztornej; to właśnie w tym okresie augustianowie założyli Bractwo Madonny della Cintura, kult bardzo bliski samemu zakonowi. Również dzisiaj rocznica ta obchodzona jest 9 września, dzień po Narodzeniu Maryi. Kasa zakonów napoleońska i związana z tym konfiskata majątku kościelnego wymusiły w 1801 roku opuszczenie klasztoru przez augustianów. Budowlę powierzono osobom prywatnym zgodnie z prawem Siccardiego, jednak właśnie w tym okresie wprowadzono ją przez księży pochodzących z Turynu, tradycyjną Mszę poranną o godzinie 12:00 każdego 12 maja, w rocznicę pierwotnego cudu z 1450 roku. W 1886 roku archidiecezja turyńska odzyskała w całości kompleks sakralny, który powierzyła Kongregacji Pasjonistów, nadal kustoszom. Udało im się także wybudować wysoką dzwonnicę w pobliżu Kaplicy Objawień, którą jednak rozebrano podczas nowego remontu w 1937 roku. Po I wojnie światowej przystąpiono do odbudowy całego kompleksu. W latach 1920-1924 do kierowania projektami portyku frontowego, składającego się z 44 neogotyckich łuków, powołano znanego genueńskiego architekta Lorenzo Basso. Ten sam architekt w 1937 roku przeprojektował całą kaplicę Objawień, która znajduje się w północno-wschodniej części kompleksu, całkowicie odnowioną z ośmiokątną kopułą i latarnią, dostępną przez misternie wykonaną bramę w prawej nawie. Wewnątrz znajduje się pomieszczenie poświęcone Świętemu, z którego można dostać się do podziemnej krypty, poprzez dwa korytarze pełne licznych wotów. W 1949 roku rozebrano pozostałości dawnego, północno-zachodniego kościoła barokowego, obecnie zniszczonego, i wzniesiono dzisiejszy budynek, również w stylu neogotyckim, w stylu toskańskim, zaprojektowany przez Amedeo Bono. Fasada wykonana jest z gładkiego kamienia, z centralną rozetą z dwunastoma płatkami, górującą nad nią rzeźbą świętego i czterema teriomorficznymi posągami przypominającymi gargulce, które przypominają Świętą kwadrygę ewangelistów (człowiek, orzeł, lew, wół ). Prace nad tą częścią rozpoczęły się w 1956 roku, ale zakończyły się dopiero w 1995 roku, wraz z całkowitym wybieleniem ścian.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: