Kościół Matki Bożej z Castro (Oschiri)
Strada Provinciale 159 da Madonna di Castro a Tula, Oscheri/Oschiri
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Kościół Matki Bożej z Castro (Oschiri)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Nostra Signora di Castro, czyli Castra, to romański kościół położony w wiejskiej okolicy, na terenie gminy Oschiri. Świątynia jest starożytną katedrą diecezji Castro, zniszczoną w 1503 roku i wówczas jej tytularną siedzibą.
Diecezja Castro dokumentowana jest już od roku 1116, kiedy to wśród obecnych na konsekracji bazyliki Saccargia wspomniano o anonimowym episcopum castrensi. Według Liber Judicum Turritanorum katedra pod wezwaniem Matki Bożej została ufundowana przez sędziego Mariano I z Torres, a więc w okresie pomiędzy 1065 a 1082 rokiem. Z innych dokumentów można wywnioskować, że świątynia została konsekrowana, podobnie jak inne kościoły terytorium, przez tego samego legata papieskiego, który poświęcił katedrę Sant'Antioco di Bisarcio 1 września 1164 lub 1174. Uważa się zatem, że budowę Nostra Signora di Castro ukończyli do roku 1174 robotnicy, którzy szkolili się na budowie kaplicy palatynowej Santa Maria del Regno.
Kościół, będący miejscem corocznych pielgrzymek mieszkańców Oschiri, widnieje także w oficjalnym herbie gminy.
Teren, na którym stoi katedra, w miejscu starożytnej cytadeli biskupiej Castro, jest zamknięty płotem, na który składają się cumbessias, czyli rustykalne kwatery dla pielgrzymów, typowe dla wiejskich sanktuariów Sardynii. Cumbessias, a także portyk po lewej stronie świątyni, zostały zbudowane w okresie późniejszym niż katedra romańska. Charakteryzuje się czerwonym kolorem bloków trachitycznych zastosowanych w konstrukcji. Fasada szczytowa, pomiędzy dwoma narożnymi pilastrami, jest podzielona pilastrami na trzy lustra i zwieńczona dzwonnicą z dwoma latarniami. W lustrze środkowym portal opatrzony architrawem, zwieńczony lunetą i niewielkim okienkiem w kształcie krzyża. Podobnie jak fasada, elewacje boczne i absyda również są przerywane pilastrami i ozdobione wiszącymi łukami.
Wnętrze ma plan prostokąta, z pojedynczą nawą o długości 11,60 m i szerokości 5,60 m oraz półkolistą absydą zwróconą na wschód. Dach jest drewniany, z więźbami. W absydzie znajduje się drewniany retabulum z przełomu XVII i XVIII w.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
