Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia (Mascalucia)
Via Chiesa Madre, 95030 Mascalucia
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia (Mascalucia)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna della Consolazione, znane również jako Kościół Matka, jest katolickim miejscem kultu położonym w Mascalucia, w prowincji Katania. Budowa kościoła w tym samym miejscu, w którym stoi Sanktuarium, sięga XII wieku i była poświęcona kultowi San Nicola di Bari, ówczesnego patrona Mascalucia.
Po przejęciu folwarku przez Giovanniego Andreę Massę w 1645 r. nazwę parafii zmieniono na Madonna della Consolazione: Massa podarował Matce Kościołowi ołtarz przedstawiający Madonnę della Consolazione oraz obraz przypisywany Pietro Novellemu przedstawiający Madonnę delle Grazie. Erupcja Etny w 1669 r., która pogrzebała wiele wiosek w pobliżu wulkanu, oszczędziła centrum Mascalucia i Kościół Matki, który zamiast tego został całkowicie zniszczony przez gwałtowne trzęsienie ziemi w 1693 r., z wyjątkiem ołtarza i kościoła dzwonnica podarowana w 1690 roku przez księcia Nicolò Placido Branciforte, feudalnego władcę miasta z tytułem księcia Santa Lucia. Na początku XVIII wieku świątynię przebudowano do obecnej formy, której nadano bardziej okazały wygląd. Benedyktyni, którzy w tym czasie przebywali w Mascalucia w klasztorze Sant'Antuneddu, urządzili wnętrze zakrystii, zbudowali konfesjonały i drewniany chór, wszystko w stylu rokoko.
Na początku XX wieku wikariusz ks. Vito Longo osobiście kierując pracami rozbudował kościół dobudowując dwie nawy boczne i drugą dzwonnicę, która jednak pozostała nieukończona. Była to jedyna parafia Mascalucia do 1944 r., kiedy to kościół San Vito Martire został podniesiony do rangi parafii, a 15 sierpnia 1986 r. arcybiskup Katanii podniósł go do rangi sanktuarium. Sanktuarium Madonny della Consolazione znajduje się w historycznym centrum Mascalucia. Z pierwotnego kościoła nadal widać pozostałości starożytnego ołtarza, znajdującego się obecnie w kaplicy absydy. Główna fasada, zorientowana na wschód, wykonana jest z jasnego, otynkowanego muru i jest podzielona na trzy duże sektory wyznaczone przez cztery pilastry z kamienia lawowego, które wyznaczają wewnętrzną konstrukcję z trzema nawami (plan bazyliki). W każdej z bocznych części widzimy prostokątne okno, po którym następuje małe okrągłe okno, które wygląda jak pierwsza granica z kamienia lawowego; wreszcie duża wieża poniżej przyczynia się do surowości całego zespołu architektonicznego.
Znajdujący się pośrodku fasady portal z kamienia lawowego, charakteryzujący się dwiema bazaltowymi kolumnami i wzbogacony arabeskami o tematyce roślinnej oraz wolutami na kapitelach i ramach, stanowi jedyne wejście do kościoła z placu przed nim. Portal wejściowy zwieńczony jest liticznym oknem, wewnątrz którego znajduje się figura Madonny. Fasada zamyka się u góry gzymsem, również z kamienia lawowego, z którego wybija się dzwonnica, i kończy się elegancką iglicą pokrytą polichromowanymi mozaikami ceramicznymi. Wnętrze na planie bazyliki z trzema nawami transeptowymi: nawa główna ujęta jest kolumnami o kapitelach korynckich i zakończona półkolistą absydą; wreszcie strop sklepienie kolebkowe z lunetami, ozdobione gzymsami i sztukateriami. Pierwotnie budowla była jednonawowa, którą na początku XX wieku powiększono do trzech.
Podłoga jest z polichromowanego marmuru. Wewnątrz kościoła znajdują się dzieła sztuki o określonej wartości, m.in.: balustrada ołtarza głównego z monolitycznymi marmurowymi kolumnami; cztery ołtarze z rzeźbami i marmurowymi intarsjami; złota drewniana balustrada bramy; ambona i organy są również wykonane z drewna. W Kaplicy Najświętszego Serca znajduje się ołtarz wystawowy ze złoconego drewna, nad stołem obraz przedstawiający Madonnę delle Grazie przypisywany Pietro Novelli, płótno Michele Rapisardi przedstawiające Madonnę Addolorata oraz obraz Ekstaza Święty Antoni – Giuseppe Consoli Guardo.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
