Holybreak - Sanktuarium Santa Maria del Sasso (Bibbiena)

Sanktuarium Santa Maria del Sasso (Bibbiena)

Viale Santa Maria del Sasso , 52011 Bibbiena

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Sanktuarium Santa Maria del Sasso znajduje się w miejscowości o tej samej nazwie Bibbiena. W sierpniu 1942 roku papież Pius XII podniósł kościół do godności bazyliki mniejszej. W 1347 r. gołąb wylądował na głazie w pobliżu Bibbieny, pozostając tam przez miesiąc i zbliżając się tylko do dzieci i błogosławionego Martino da Poppi, kamedulskiego mnicha i pustelnika. Na tej samej skale, 23 czerwca, Matka Boża miała objawić się siedmioletniej Katarzynie, dając jej kilka ziaren bobu, a następnie znikając. W momencie gotowania bobu, matka Katarzyny zdała sobie sprawę, że jest on pełen krwi, co było zapowiedzią zarazy, która nawiedziła Europę w następnym roku, ale oszczędziła miasto. W następnym roku w tym miejscu zbudowano pierwsze małe oratorium, którego pierwszym opiekunem był błogosławiony kameduła. W 1444 r. wokół małego sanktuarium miały miejsce inne niebiańskie zjawiska. W 1468 roku opiekę nad tym miejscem powierzono dominikanom z klasztoru San Marco we Florencji. Biorąc pod uwagę rosnący napływ pielgrzymów, bracia natychmiast pomyśleli o budowie nowego kościoła, ale w międzyczasie musieli poradzić sobie ze zniszczeniem poprzedniego małego kościoła przez pożar, który jednak cudem oszczędził obraz Madonny del Sasso. Obecny budynek rozpoczął budowę w 1486 roku, w oparciu o projekt Giuliano da Maiano i przy zainteresowaniu Lorenzo il Magnifico, i został konsekrowany w 1501 roku przez Cosimo de' Pazzi, biskupa Arezzo. W 1513 roku rozpoczęto rozbudowę kościoła, dodając chór z tyłu, który został również ukończony w 1525 roku. Na zewnątrz, portyk z kolumnami po prawej stronie poprzedza fasadę kościoła. Witał on pielgrzymów i jest ozdobiony freskami w lunetach z cudownymi epizodami związanymi z Madonną del Sasso, pochodzącymi z XVIII wieku. Fasada, która jest po prostu otynkowana, ma portal z półokrągłym szczytem i okulusem, a kończy się u góry kolejnym trójkątnym szczytem. W lunecie portalu znajduje się fresk przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem między świętymi Dominikiem i Piotrem Męczennikiem, namalowany w 1486 roku przez Gherardino del Fora, malarza bliskiego Ghirlandaio, ale także będącego pod wpływem Leonarda. Wewnątrz kościół ma jedną nawę, transept i głęboki chór, niegdyś używany przez zakonnice i mnichów. W nawie znajduje się witraż Wniebowzięcia (ok. 1490 r.), polichromowany terakotowy ołtarz Santi Buglioni przedstawiający Ecce Agnus Dei, ukazujący św. Jana Chrzciciela i Odkupiciela, podczas gdy predella przedstawia epizody z życia św. Ołtarz został przeniesiony z dolnego kościoła i można go datować między 1513 r. (data budowy kaplicy poświęconej Prekursorowi) a 1529 r. (rok śmierci patrona, rodziny Sestini). Na lewej ścianie znajduje się panel z Madonną i Dzieciątkiem ze świętymi autorstwa Fra Paolino da Pistoia, podpisany i datowany na 1525 r., pochodzący z modeli Fra Bartolomeo. W centrum, pod małą kopułą na przecięciu ramion, znajduje się mała świątynia wsparta na czterech korynckich kolumnach i przykryta małą kopułą, w której znajduje się cudowny fresk Madonna del Sasso autorstwa Bicci di Lorenzo, datowany na około 1430-1440 rok. Mała świątynia została zaprojektowana przez Bartolomeo Bozzolini da Fiesole i jest ozdobiona na zewnątrz glazurowanym terakotowym fryzem przypisywanym Ambrogio i Mattia della Robbia, synom Andrei, i stworzonym około 1501 roku. Również tych samych autorów i z tego samego czasu są cztery tondi z kamiennymi ramami przedstawiającymi Ewangelistów (ten z Mateuszem został zrekonstruowany w 1586 roku). Tympanony w kształcie lunety zostały pokryte freskami ze Zbawicielem i motywami dekoracyjnymi obramowującymi napisy przez Giovanniego del Brina, ucznia Michele Tosiniego i ucznia Vasariego w Palazzo Vecchio, który namalował również fresk na ścianie z tyłu ze Zwiastowaniem, podpisany i datowany na 1567 rok. W ramionach transeptu znajdują się dwa ołtarze boczne. Na prawym ołtarzu znajduje się Narodzenie Maryi między świętymi Sebastianem i Rajmundem z Peñafort, zamówione przez bibijską rodzinę Poltri u Jacopo Ligozziego (1607, sygnowane i datowane), najważniejszy z obrazów artysty Casentino, wyróżniający się złożoną konstrukcją kompozycyjną wynikającą z długich studiów graficznych, perspektywą i iluzjonizmem dotykowym oraz jakością malowanych powierzchni. Na lewym ołtarzu znajduje się Objawienie Dziewicy Świętemu Hiacyntowi autorstwa Ludovico Buti, ucznia Santi di Tito, datowane na wazonie z liliami na pierwszym planie 1601. Dalej znajduje się chór zakonnic, wynik XVI-wiecznej rozbudowy zaprojektowanej przez Stefano Lunettiego, gdzie wyróżnia się duże Wniebowzięcie autorstwa Fra Paolino wykonane w latach 1532-1533 prawdopodobnie na podstawie ryciny Fra Bartolomeo, XVII-wieczny krucyfiks z papieru i drewniane stalle autorstwa Salvatore i Michele dell'Impruneta (1525). W krypcie, po bokach skały związanej z objawieniem, znajduje się ołtarz z Madonną del Buio, drewnianą figurą szkoły florenckiej z początku XV wieku, której przypisuje się różne cuda, prawdopodobnie wykonaną przez Andreę Cavalcantiego znanego jako il Buggiano, który prezentuje stylistyczne wskazówki Donatello i Della Robbia (tak bardzo, że w przeszłości był również określany jako młody Luca della Robbia); znajduje się również obraz panelowy Madonna z Dzieciątkiem na tronie między świętymi Bartłomiejem i Mateuszem podpisany przez Giovanniego Antonio Lappoli (ok. 1530). Obraz, lutowany pod koniec 1536 roku, pokazuje zwykłą zależność artysty od modeli Rosso Fiorentino, chociaż przedstawia prostszą i bardziej symetryczną kompozycję, w której postacie, z plastyczną monumentalnością pochodzącą od Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej, są ubrane w cenne, jasne kolory. Klasztor jest zorganizowany wokół dużego krużganka, z czterema portykami po bokach i lunetami z freskami z XVIII wieku, przedstawiającymi Cuda Madonny del Sasso. Anonimowe freski, które noszą datę 1713 w inskrypcji, są bardzo zniszczone, chociaż zostały odrestaurowane w 1999 roku. Niezbyt wprawna ręka ich autora przywraca jednak interesujące szczegóły ówczesnego życia. W refektarzu znajduje się Ostatnia Wieczerza autorstwa Raffaellino del Colle.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: