Holybreak - Sanktuarium Montesenario (Bivigliano)

Sanktuarium Montesenario (Bivigliano)

Via di Montesenario, 50036 Bivigliano

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Sanktuarium Monte Senario to sanktuarium w Toskanii, położone na wzgórzu o tej samej nazwie, na północ od Florencji, w gminie Vaglia. W grudniu 1917 roku papież Benedykt XV podniósł ją do godności bazyliki mniejszej. Klasztor został zbudowany w 1234 roku przez siedmiu florenckich szlachciców, założycieli zakonu Sług Maryi, dlatego też nazywany jest Siedmioma Świętymi Założycielami; został powiększony w XV w. i ponownie w 1594 r. przez wielkiego księcia Ferdynanda I, a następnie częściowo zmodyfikowany w XVIII i XIX w. Do kompleksu można dojść gęsto wysadzaną drzewami aleją, na końcu której znajdują się dwa posągi San Bonfiglio Monaldi i San Filippo Benizi autorstwa Pompilio Ticciati (1754), które prowadzą na plac przed kompleksem: na po lewej stronie duże Hospicjum (1603), obok którego schody prowadzą na mały plac. Na prawo od kościoła znajduje się wejście do klasztoru, które do XIX wieku otwierało się na parterze portykiem, z którego zachowały się kolumny i łuki, wkomponowanym w ścianę fasady; wieża zegarowa pochodzi z 1834 roku. Po pierwszym pomieszczeniu (na drzwiach po prawej luneta z Pielgrzymami z Emaus autorstwa Giovanniego da San Giovanni) przechodzimy do atrium ozdobionego medalionami, częściowo ozdobionymi freskami Antonio Nicoli Pillori (ok. 1750 r.). odpowiadały także za lunety XV-wiecznego krużganka (zasypanego) przylegającego do kościoła, będącego częścią najstarszego jądra klasztoru. W refektarzu Wieczernik Matteo Rosselliego (1634) i dwa płótna Francesco Curradiego przedstawiające modlącego się Chrystusa i Zwiastowanie. Wokół klasztoru rozciąga się panoramiczny taras; podłoga wykonana z kamiennych płyt przykrywa okazałą cysternę na wodę deszczową zamówioną przez Medyceuszy (1697-1722). Po lewej stronie kościół Addolorata, również pod wezwaniem San Filippo Benizi, zbudowany w 1412 roku przez rodzinę della Stufa na wcześniej istniejącym oratorium; gruntownie odnowiony w 1717 r., prawdopodobnie pod kierunkiem Giovana Battisty Fogginiego, z późniejszymi uzupełnieniami i modyfikacjami; poprzedzona portykiem, flankowana jest dzwonnicą zbudowaną w 1648 r. i odnowioną pod koniec XVIII w. Wnętrze, z nawą i bocznymi kaplicami, ozdobione jest bogatą barokową sztuką sztukatorską autorstwa Giovana Martino Portogalli (1717), wykonaną na sklepieniu kolebkowym w celu oprawy fresku Antonio Domenico Gabbiani przedstawiającego Dziewicę ofiarującą suknię serwitów siedmiu założycielom. Na prawo od drzwi wejściowych pomnik nagrobny Sigismondo della Stufa z początku XVI w.; w absydzie drewniany krucyfiks z XVIII w., otoczony grupą portugalskich sztukaterii; po bokach dwa płótna Tommaso Rediego z Opowieściami Filippo Beniziego. W tylnym chórze Maria Assunta in cielo autorstwa Giuseppe Bezzuoli (ok. 1849 r.), a po prawej stronie fresk Pietro Annigoniego przedstawiający Siedmiu Założycieli wspinających się na Monte Senario. Na prawo od chóru znajdują się drzwi wejściowe do kaplicy Objawień, najstarszej części klasztoru, gdzie w 1240 roku Dziewica objawiła się założycielom Serwitów i gdzie San Filippo Benizi odprawił swoją pierwszą mszę; całkowicie odrestaurowany w 1983 r., usunięto XVIII-wieczną dekorację, obecną jedynie w typologii ołtarza (1723), nad którym znajduje się terakotowa Pieta autorstwa Giovannangelo Lottiniego, usługującego księdza (początek XVII w.). Po lewej stronie chóru kaplica Najświętszego Sakramentu, zbudowana w 1726 roku ze spadku Domenico dell'Antella według projektu Giovana Battisty Fogginiego, ozdobiona sztukateriami Portogalliego i płótnami poświęconymi Opowieściom z życia Błogosławionego Manetta , wykonane przez artystów florenckich z początku XVIII wieku. Wciąż po lewej stronie przechodzisz do zakrystii, ozdobionej i umeblowanej w XVIII wieku, z godnymi uwagi malowidłami na ścianach; wstawiony w koronę szafy, Zbawiciel Matteo Rosselliego, głowa św. Piotra Chryzologa Pietro Benvenutiego, Św. Jan Chrzciciel ścięty przez Cesare Mussiniego (1851), dwa monochromatyczne płótna przypisywane Matteo Rosselliemu, dwa duże pejzaże autorstwa Antonio Morghena ( 1846). Wychodzi się z zakrystii drzwiami po lewej stronie (powyżej panel autorstwa Mistrza San Jacopo a Mucciana z Madonną, Dzieciątkiem i czterema świętymi) i przechodzi się do kaplicy Świętych Założycieli, nowoczesnej konstrukcji (1933) w w stylu neogotyckim, ozdobiony przez Giuseppe Cassioli. Wracając do kościoła, po prawej stronie Chrystus z symbolami Męki Pańskiej autorstwa florenckiego artysty z połowy XVII wieku, a po lewej Madonna z siedmioma świętymi autorstwa Antonio Pillori.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: