Oratorium Santa Maria della Neve (Corniglio)
Samurai, Corniglio
Sanktuarium Maryjne
UDOST臉PNIJ
ZAPISZ
 4
O sanktuarium:
Oratorium Santa Maria della Neve, znane r贸wnie偶 jako sanktuarium Santa Maria della Neve, to miejsce kultu katolickiego o formach p贸藕noroma艅skich i barokowych, po艂o偶one w centrum Curatico, wioski Corniglio, w prowincji i diecezji z Parmy; jest cz臋艣ci膮 obszaru pasterskiego Langhirano-Lesignano Bagni-Tizzano-Corniglio-Monchio-Palanzano. Miejsce kultu zosta艂o zbudowane oko艂o 1497 r., o czym 艣wiadczy data wyryta na dzwonnicy dzwonnicy, a pierwsza wzmianka wzmiankowana zosta艂a 4 grudnia 1499 r., w porozumieniu zawartym na zamku Corniglio z ojcem genera艂em Servi di Maria w Parmie, kt贸rego celem by艂o mianowanie rektora budynku i wzniesienie przy nim klasztoru, pocz膮tkowo autonomicznego, ale p贸藕niej po艂膮czonego z miejskim. Klasztor funkcjonowa艂 do 1670 r., kiedy to zosta艂 zniszczony przez niszczycielskie osuni臋cie si臋 ziemi i nigdy nie zosta艂 odbudowany; Nast臋pnie s艂udzy Marii opu艣cili Curatico, pozostawiaj膮c kapelana do opieki nad oratorium. W XVII wieku miejsce kultu zosta艂o gruntownie przebudowane, podnosz膮c ca艂膮 konstrukcj臋 i dekoruj膮c wn臋trza. W 1808 roku, po kasacie zakon贸w za艂o偶onych przez Napoleona, s艂udzy Marii zmuszeni zostali do opuszczenia klasztoru w Parmie, w zwi膮zku z czym oratorium Curatico powierzono diecezji parme艅skiej pod zarz膮dzanie. Oko艂o 2000 roku w budynku przeprowadzono szereg prac, kt贸re dotyczy艂y pokrycia dachowego, pod艂贸g i dekoracji wn臋trz. Oratorium rozwija si臋 na planie jednonawowym, flankowanym z ka偶dej strony kaplic膮, z wej艣ciem od po艂udniowego zachodu i apsydalnym prezbiterium od p贸艂nocnego wschodu. Prost膮 i symetryczn膮 fasad臋 dwuspadow膮, pokryt膮 kamieniem podobnie jak reszta budynku, charakteryzuje obecno艣膰 po艣rodku du偶ego portalu wej艣ciowego, ograniczonego ram膮 i zwie艅czonego lunet膮 zawieraj膮c膮 fresk przedstawiaj膮cy Madonn臋 della Neve; bezpo艣rednio nad nim prostok膮tne okno, natomiast na zako艅czeniach fasady dwa pilastry zwie艅czone cienkimi doryckimi kapitelami; jako element zwie艅czenia po艣rodku wyr贸偶nia si臋 ma艂a dzwonnica z okr膮g艂膮, 艂ukowat膮 cel膮; ni偶ej, w po艂owie ukryta w ok艂adzinie 艣ciennej dodanej w XVII wieku, nadal mo偶na zobaczy膰 pierwotny profil dachu i staro偶ytn膮 centraln膮 dzwonnic臋. Bry艂y kaplic i po prawej stronie rzut po bokach zakrystii. Wewn膮trz nawa, przykryta lunetowym sklepieniem kolebkowym, przerywana jest szeregiem doryckich pilastr贸w podtrzymuj膮cych podwy偶szony gzyms obwodowy; po bokach boczne kaplice, zwie艅czone sklepieniami kolebkowymi, wychodz膮 przez dwa du偶e, obni偶one 艂uki. Prezbiterium lekko podwy偶szone, cz臋艣ciowo powraca do auli w por贸wnaniu do ozdobionego freskiem 艂uku triumfalnego; w pomieszczeniu znajduje si臋 po艣rodku g艂贸wny drewniany o艂tarz sto艂owy, dodany oko艂o 1980 r.; u do艂u wieloboczna absyda do艣wietlona jest bocznie przez dwa jednolancetowe okna.
Mapa:
Sanktuaria w pobli偶u: