Sanktuarium Santa Maria in Val d'Abisso (Piobbico)
Via Santa Maria in Val d'Abisso, 61046 Piobbico
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
5
Sanktuarium Santa Maria in Val d'Abisso (Piobbico)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Santa Maria w Val d'Abisso to katolicka miejscowość położona niedaleko Piobbico, u podnóża Monte Nerone.
Według tradycji niektórzy pasterze znaleźli w jaskini na górze Nerona obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, być może pozostawiony przez jednego z mieszkających w okolicy pustelników, i postanowili przenieść go w to miejsce, gdzie wkrótce przetrzymywano go w „maestadella”, czyli tabernakulum. Pierwszy kościół zbudowany w celu lepszego zachowania wizerunku maryjnego powstał w XI wieku, co czyni go najstarszym budynkiem sakralnym w rejonie Piobbico. Sanktuarium zyskało na znaczeniu religijnym między XIII a XIV wiekiem i stało się ulubionym miejscem kultu Brancaleonów, którzy kilkakrotnie obdarowali je zapisami i uczynili z niego ulubione miejsce pochówku.
Orzeczenie „w Val d'Abisso” zostało dodane po trzęsieniu ziemi w 1456 r., które spowodowało długą i głęboką szczelinę w skale Monte Nerone tuż nad kościołem, widoczną do dziś. Trzęsienie ziemi było okazją i przyczyną renowacji budowli, która faktycznie dzisiaj prezentuje się w formie nadanej jej między XV a XVI wiekiem. W 1489 roku z inicjatywy hrabiów Roberto i Federico II Brancaleoniego kościół powierzono Serwitom. Od tego momentu, zwłaszcza w XVI wieku, nastąpił okres szczególnej świetności sanktuarium, czego wyrazem są także obecne do dziś dzieła. W latach 1805-1815 sanktuarium pozostawało zamknięte z powodu najazdu napoleońskiego.
Prostą kamienną fasadę z wypustkami poprzedzi portyk i otwiera renesansowy portal.
W jednonawowym wnętrzu ze stropem kratownicowym po prawej stronie znajdują się godne uwagi dzieła renesansowe: na pierwszym ołtarzu fresk przedstawiający kulturę perugijską z Chrztem Chrystusa autorstwa Girolamo Nardiniego z około 1519-1520 roku. Pośrodku prawej ściany znajduje się ołtarz Wniebowzięcia, ufundowany przez hrabiów Roberto i Federico II Brancaleoniego w 1520 roku, zwieńczony rzeźbionym architrawem i lunetą z wysoką płaskorzeźbą przedstawiającą Boga Ojca. Pośrodku znajduje się duży ołtarz autorstwa Raffaellino dal Colle z Wniebowzięciem Najświętszej Marii Panny pośrodku i świętymi w drzwiach zamykających środkową część, datowany na okres po jego powrocie z Rzymu, po 1525 r. i do 1530 r., rok, w którym udokumentowano, że malarz w kościele namalował Niepokalane Poczęcie, które obecnie zaginęło. Bliżej prezbiterium znajduje się fresk ze Zwiastowaniem w okazałej renesansowej ramie z freskami, dzieło Fabrizio Fabrizi. Po lewej stronie znajduje się fresk przedstawiający Sant'Antonio Abate ze szkoły Umbria-Marche, a za nim kaplica, w której czczona jest Madonna z Val d'Abisso, niewielki obraz, który na przestrzeni wieków był wielokrotnie przemalowywany. Dalej znajduje się renesansowy ołtarz rodu Felici, w którym adaptowany jest Odpoczynek w czasie ucieczki do Egiptu autorstwa niezidentyfikowanego jeszcze artysty szkoły barokowej. W absydzie z żebrami gotyckimi, na lewo od ołtarza głównego, znajduje się wolnostojący fresk z XVI w. przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem oraz św. Filipa Beniziego i bł. Barbettę.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
