Holybreak - Sanktuarium Beata Vergine delle Grazie (Cavallermaggiore)

Sanktuarium Beata Vergine delle Grazie (Cavallermaggiore)

Via del Santuario, Cavallermaggiore

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Sanktuarium Beata Vergine delle Grazie w Cavallermaggiore (Cuneo) zostało założone w XV wieku przez mnichów należących do zakonu św. Augustyna z klasztoru Pustelników, który w 1480 roku został przydzielony do zgromadzenia obserwantów z Lombardii. Na początku XIX wieku sanktuarium przebudowano w stylu neoklasycystycznym. Znajduje się w historycznym centrum miasta i jest miejscem kultu uwielbianym przez ludność. Co roku w dniach 20-30 sierpnia nowenną i procesją obchodzone jest wspomnienie Madonny delle Grazie, która uratowała miasto od zarazy, zgodnie z uchwałą zatwierdzoną przez radę miejską w 1835 roku. Według tradycji w roku 1452 całe miasto Cavallermaggiore, zniszczone zarazą i wojną, błagało Boga w publicznych modlitwach. O wschodzie słońca 30 sierpnia 1452 roku Najświętsza Panna ukazała się głuchoniememu rolnikowi imieniem Vincenzo Bongianino na polu daleko od miasta. Po przywróceniu mu mowy i słuchu, Najświętsza Dziewica dała mu rękopis pisany złotymi literami , prosząc go, aby wrócił do miasta i dostarczył paczkę pierwszej napotkanej osobie. Bongianino spotkał się z burmistrzem gminy Giorgio Tarditi, który przeczytał list i zrozumiał, że jasno wyrażonym pragnieniem Dziewicy było poświęcenie poświęconej Jej świątyni. Po drugiej zarazie w 1598 r. burmistrzowie ponownie zwierzyli się Madonnie delle Grazie i na publicznym posiedzeniu ślubowali wybudowanie portyku lub atrium przed sanktuarium oraz wprowadzenie wszelkich niezbędnych ulepszeń. Sanktuarium ozdobiły dwie tablice przedstawiające objawienie Madonny Vincenzo Bongianino i dostarczenie rękopisu przez Bongianino burmistrzowi Giorgio Tarditi. Obecnie sanktuarium odpowiada starożytnemu kościołowi Sant'Agostino, a fresk filaru wotywnego, w którym nastąpił cud, znajduje się po translacji, która miała miejsce 21 sierpnia 1803 roku, na głównym ołtarzu sanktuarium. Sanktuarium zostało ufundowane przez mnichów z zakonu św.Augustianów w 1400 roku według form późnogotyckich, z których do dziś zachowała się dzwonnica z wielodzielnymi i wielodzielnymi oknami. Na początku XIX wieku został przebudowany w stylu neoklasycystycznym. Wnętrze składa się z trzech naw, z pięcioma przęsłami w bocznych, każde ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym, wspartym na czworobocznych filarach. Przyłączony wówczas do klasztoru kościół został przekształcony w sanktuarium maryjne, ale zachowała się boczna fasada starożytnej budowli klasztornej, której lunety ilustrują epizody z życia św. Mikołaja. Na dole półośmiobocznej absydy znajduje się duża barokowy ołtarz z marmuru, na którym wyróżnia się fresk Matki Boskiej z XV w.; cudowny obraz otoczony jest rzeźbioną i złoconą drewnianą ramą oraz dwiema kolumnami z alabastru Busca, zwieńczonymi podwyższeniem z czarnego marmuru. Datowanie dzieła, autorstwa anonimowego autora, utrudniają kolejne przemalowania, ale datuje się je na połowę XIV wieku. Warto wspomnieć, że w kaplicy po lewej stronie absydy znajduje się fresk z 1581 roku przedstawiający świętych Hieronima i Pawła Pustelnika (lub św. Antoniego), przypisywany Giovanniemu Angelo Dolce (1540-1606). Fresk ten, o czym świadczy namalowana na ramie broń, był własnością hrabiów Filippi di Baldissero. Wzdłuż nawy wiszą dwa inne obrazy przedstawiające cuda św. Antoniego z Padwy. W 1803 roku, w momencie przeniesienia, konsekrowany ksiądz Bonante zlecił miejscowemu malarzowi odtworzenie dwóch paneli przedstawiających objawienie Madonny Vincenzo Bongianino i dostarczenie listu do burmistrza Giorgio Tarditi, tak jak je podziwiano w pierwotnym kościele .

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: