Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny od Świętego Jana (Sommariva del Bosco)
Piazza del Santuario, Sommariva del Bosco
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny od Świętego Jana (Sommariva del Bosco)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny od Świętego Jana to kościół katolicki położony w Sommariva del Bosco (CN).
Sanktuarium zbudowano na miejscu starożytnego pylonu wotywnego. W miejscu, gdzie według tradycji miało miejsce objawienie Maryi, znajdował się pylon. Po objawieniu zbudowano sanktuarium, umieszczając w nim starożytny pylon. Stoi na płaskim terenie miasta, na szczycie rozległego grotu strzały miejskiej wychodzącej z wioski, która niegdyś wskazywała horyzont wsi bez budynków i kierunek Racconigi.
Zbudowano go poprzez włączenie półkolistej absydy istniejącej wcześniej kaplicy, na której ścianie, wewnątrz, namalowany jest wizerunek Madonny z Dzieciątkiem, fresk z ostatniej ćwierci XIV wieku, widoczny do dziś, wkomponowany w wewnątrz absydy. Legenda głosi, że wzrok odzyskał niewidomy mężczyzna, który w spokojną niedzielę maja 1685 roku około czwartej po południu zatrzymał się przed podobizną na modlitwę. Był 6 maja, rocznica, która od tego czasu stała się tradycyjnym „festiwalem Sommariva”. W następstwie cudu i innych niezwykłych wydarzeń gmina podjęła decyzję o budowie sanktuarium, które według projektu Michelangelo Garove, jednego z najsłynniejszych architektów tamtych czasów, z czasem nabrało obecnych rozmiarów.
Wzniesienie tej budowli wiązało się z wielkimi wyrzeczeniami dla społeczności, przede wszystkim z transportem materiałów i zebraniem niezbędnych funduszy. W wykonaniu uderza elipsoidalny kształt konstrukcji, monumentalność rozjaśniona kilkoma elementami dekoracyjnymi, które nadają powierzchni ruchomość, ku górze rozwój całości zmuszający wzrok do wzniesienia. Wewnątrz sklepienie wsparte jest na dużych okrągłych kolumnach, wspartych na kwadratowej podstawie, a całość ozdobiona jest zastosowaniem różnorodnych materiałów: marmuru, sztukaterii, dekoracji z czystego złota, rzeźb, fresków, z oryginalną interpretacją przestrzeni.
Ściany boczne przerywane są kaplicami poświęconymi archaniołowi Michałowi i św. Antoniemu Opatowi. Obydwa obrazy to dzieła Opertiego. W niszy umieszczona jest figura Madonny na tronie; po lewej stronie ambona jest wykonana znakomicie, naśladując słynny fresk. Szczególne znaczenie ma fresk w absydzie, o cechach gotyckich, przedstawiający Madonnę, która siedząc, trzyma leżące na kolanach Dzieciątko, prawą ręką wyciągniętą nad Nim w postawie opiekuńczej, lewą ręką podnosi modlitewnik, w którym, według legendy, zapisane są wszystkie imiona mieszkańców Sommariva. Piękno fresku (które niektórzy przypisują Turcotto) zostało dziś częściowo zaburzone przez późniejsze umieszczenie na głowie Madonny aniołów trzymających koronę.
Wstawienie to, być może podyktowane chęcią upiększenia obrazu i uhonorowania wizerunku, może wydawać się nadwerężeniem prostego, XV-wiecznego piękna, które stanowiło największą zaletę dzieła. Fasada z kolumnami i kapitelami, z dołączonymi pilastrami, w monumentalny i typowo barokowy sposób nawiązuje do typologii budowlanej wnętrza. Dzwonnica, ozdobiona czterema kamiennymi posągami, z czterech stron na poziomie dzwonu, dobrze wpasowuje się w zespół, podkreślając wrażenie lekkości, które stanowi ostateczne wrażenie dla tych, którzy podziwiają tę perełkę architektury zarówno z daleka, jak i z bliska. W 1832 roku rozpoczęto budowę sąsiedniego klasztoru.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
