Holybreak - Sanktuarium Comparsa (Montagnaga)

Sanktuarium Comparsa (Montagnaga)

Piazza del Santuario, 38042 Montagnaga

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Kościół Sant'Anna, lepiej znany jako Sanktuarium Comparsa lub Sanktuarium Madonna di Piné, to katolickie miejsce kultu, sanktuarium maryjne i kościół parafialny w Montagnaga, wiosce w gminie Baselga di Piné w prowincji Trydent. Pierwszy kościół poświęcony św. Annie, o niewielkich rozmiarach, został udokumentowany w wiosce Montagnaga w 1648 roku. Kościół został wzniesiony jako ekspozytura parafii Piné w dniu 5 listopada 1700 roku. W latach 1729-1730 młoda pasterka Domenica Targa otrzymała pięć objawień Matki Boskiej, niektóre z nich wewnątrz kościoła, przed dewocyjnym obrazem Madonny Caravaggia wykonanym przez Elenę Marchetti Zambaiti z Trydentu, który został umieszczony w kościele właśnie w 1729 roku. Po tych objawieniach, znanych jako "Madonna di Piné", kościół stał się miejscem kultu maryjnego. Niewielki kościół nie był wystarczający, aby pomieścić dużą liczbę pielgrzymów, dlatego od 1730 r. na miejscu poprzedniego zbudowano nowy budynek, zaprojektowany przez architekta Antonio Brusinellego i pod patronatem hrabiego Gerolamo Buccelleni, kanonika katedry w Trydencie. Z kopułą ukończoną w 1737 roku i sztukaterią (autorstwa Bernardo Pasquelli) w 1740 roku, pierwotny budynek został ostatecznie zburzony. Dzwonnica została ukończona w 1743 roku, a kościół został konsekrowany 16 maja 1751 roku przez monsignora Leopolda Ernesta Firmiana, księcia-biskupa Secovii. Kościół przeszedł kolejną rozbudowę, na polecenie rektora Don Francesco Maria Setti i Don Giuseppe Zanotelli, w latach 1877-1880. Prace, zaprojektowane przez Luigi Liberi, obejmowały całkowitą rekonstrukcję apsydy, zakrystii i pronaos, wydłużenie ramion i budowę czterech kwadratowych pomieszczeń bocznych. Pasquale Bianchi i Giuseppe Cometti odbudowali stiuki na kopule, a berlińczyk Emilio Hoffmann stworzył dekoracje malarskie na sufitach i sklepieniach (które później zostały prawie całkowicie zatarte przez interwencję w 1970 roku). Na dzwonnicy zamontowano również zegar. Po zakończeniu prac kościół został ponownie konsekrowany przez biskupa Trydentu Giovanniego Giacomo della Bonę 16 października 1881 r., a w 1885 r. stał się plebanią parafii Piné. W 1894 r. przeprowadzono nowe prace renowacyjne, a w 1894 r. biskup Eugenio Carlo Valussi umieścił koronę ze złota i kamieni szlachetnych na świętym obrazie Madonny Caravaggia. Podczas I wojny światowej kościół nie został zbombardowany, ale dzwony, piszczałki organowe i miedziane pokrycie zostały zarekwirowane. Został podniesiony do godności kościoła parafialnego 2 maja 1919 r., a budynek przechodził różne interwencje przez cały XX wiek, a nawet w drugiej dekadzie XXI wieku. Kościół św. Anny jest budynkiem na planie krzyża greckiego, zwróconym na północ i wykonanym z otynkowanego kamienia. Fasada jest trójdzielna z parami toskańskich pilastrów i zwieńczona trójkątnym szczytem: środkowy segment fasady charakteryzuje się okrągłą wnęką, w której znajduje się architrawiony otwór drzwiowy z trójkątnym szczytem i okrągłym oknem. Segmenty boczne mają prostokątne portale, zwieńczone ślepym pojedynczym oknem lancetowym. Nawa i transept są prostokątne, a na skrzyżowaniu przykryte segmentową kopułą na pendentywach; do czterech zewnętrznych narożników, w których przecinają się nawa i transept, przylegają cztery prostokątne pomieszczenia, które służą jako zakrystia (północno-wschodnia), magazyn (północno-zachodni), pokój wotywny (południowo-wschodni) i penitencjał (południowo-zachodni). Kwadratowa dzwonnica wznosi się na zachód i jest wykonana z otynkowanego kamienia; charakteryzuje się poziomymi pasami, a na szczycie jest wyposażona w zegary i jednoprzęsłową dzwonnicę; dach składa się z małej kopuły spoczywającej na ośmiokątnym bębnie, który służy jako druga dzwonnica. Po przeciwnej stronie kościoła znajduje się również niewielka dzwonnica z pojedynczym dzwonem i spadzistym dachem. Wnętrze ma jedną nawę podzieloną na pięć przęseł, przeciętą czwartym transeptem, który kończy się dwiema bocznymi kaplicami; prezbiterium, podwyższone o jeden stopień, poprzedzone jest zaokrąglonym łukiem świętym i zakończone półkolistą absydą. Ściany są oznaczone korynckimi pilastrami, na których spoczywa gzyms obwodowy, nad którym znajdują się wyśrodkowane okna (po jednym z każdej strony w każdym przęśle). Dwanaście portali rozmieszczonych w różnych punktach kościoła prowadzi do pomieszczeń narożnych. Barokowy ołtarz główny z polichromowanego marmuru poświęcony jest św. Annie i zawiera obraz Francesco Unterpergera z Cavalese z 1747 roku, przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem Jezus odwiedzającą św. Wschodni ołtarz poświęcony jest Madonnie Caravaggia i zawiera obraz Eleny Zambaiti Marchetti z Trydentu z 1729 roku, który został pobłogosławiony przez Dziewicę Maryję podczas objawienia 8 września 1729 roku. Ołtarz na zachodzie poświęcony jest Matce Bożej z Góry Karmel i św. Antoniemu Padewskiemu. Wreszcie, w zakładzie karnym znajduje się czwarty ołtarz poświęcony Matce Bożej Bolesnej, ilustrujący jej "siedem boleści", przypisywany Ferdinando Stuffleserowi z Ortisei. W południowo-wschodniej sali, w której znajduje się oryginalny obraz Madonny autorstwa Caravaggia przywieziony z sanktuarium w Bergamo przez Giacomo Mosera, znajduje się również ponad 7000 wotów, z których najstarsze pochodzą z XVIII wieku.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: