Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus (Werona)
Via Molinara, 37134 Verona
Sanktuarium Świętego
św. Teresa od Dzieciątka Jezus
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
 3
O sanktuarium:
Kościół Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus to katolickie miejsce kultu położone w dzielnicy Borgo Roma w Weronie; jest to kościół parafialny należący do wikariatu Werona Sud w diecezji o tej samej nazwie, powierzony karmelitom bosym. 26 kwietnia 1938 roku została podniesiona do godności bazyliki mniejszej, natomiast w 1967 roku biskup Werony Giuseppe Carraro ustanowił Bazylikę-Sanktuarium Terezjańskiego. Kościół, początkowo poświęcony Świętej Rodzinie, został w większości ukończony w latach 1901-1904, dlatego 15 stycznia 1905 roku biskup Werony Bartolomeo Bacilieri dokonał uroczystego otwarcia jego budowy. W 1925 roku miały miejsce dalsze prace, które doprowadziły do ​​instalacji marmuru, mozaik, rzeźb i obrazów artystów Francesco Perottiego i Ferruccio Martinelliego. Prace budowlane przy ośmiu kaplicach bocznych trwały jednak dłużej i trwały od 1921 do 1964 roku: po jednej stronie umieszczono chrzcielnicę i ołtarze Najświętszego Serca Pana Jezusa, Madonny del Carmine i Ukrzyżowania, po przeciwnej stronie zaś ołtarze św. Antoniego, św. Teresy, św. Teresy i Jana oraz Dzieciątka Praskiego. Co więcej, w tych samych latach Piero Bargellini przedstawił Triumf Karmelu w imponującym dziele malarskim, które wpłynęło na przeciwfasadę kościoła, zainaugurowaną 20 września 1931 r. Budowa dzwonnicy (1955) i ukończenie fasady, który został pokryty odsłoniętymi cegłami (1968). Neogotycka świątynia charakteryzuje się wyrazistą fasadą, do której prowadzi obszerny dziedziniec kościelny; jest całkowicie pokryty cegłami glinianymi i jest zorientowany w kierunku północno-zachodnim. Pośrodku fasady znajduje się duży, rozgałęziony portal wejściowy, zamknięty ostrołukiem, zwieńczony równie dużym trójdzielnym oknem, które wraz z dwoma jednolancetowymi oknami umieszczonymi po bokach portalu oświetla wnętrze wnętrza. przestrzeń. Budynek zwieńcza szkielet wiszących łuków i pięć sterczyn, które zwiększają pionowy impet fasady. Jeszcze smuklejsza jest dzwonnica, usytuowana wzdłuż południowej strony budynku kościoła: o kwadratowej podstawie, z długim trzonem, z dzwonnicą, w której znajdują się duże okna wielodzielne, zwieńczoną spiczastym dachem z metalu i szkła. Również od strony południowej znajduje się zespół klasztorny z krużgankiem. Plan kościoła to hala, jednonawowa, z niewielkim prezbiterium podwyższonym o dwa stopnie w stosunku do reszty przestrzeni wewnętrznej, również zakończonym półkolistym chórem, za którym znajduje się zakrystia. Zgodnie z przewidywaniami wzdłuż holu znajduje się osiem kaplic: po lewej stronie znajduje się baptysterium i ołtarze Najświętszego Serca Pana Jezusa, Madonny del Carmine i Ukrzyżowania; po prawej stronie ołtarze św. Antoniego, św. Teresy, św. Teresy i Jana oraz Dzieciątka Praskiego. Po bokach prezbiterium znajdują się natomiast dwa pomieszczenia, na które nałożona jest trybuna z loggią. Przestrzeń wewnętrzną, podobnie jak dzwonnica i fasada, charakteryzuje smukła pionowość i neogotyckie kształty, z delikatnym światłem wpadającym do holu przez pojedyncze, podwójne i potrójne ostrołukowe okna umieszczone wysoko na ścianach. Elewacje wewnętrzne, przerywane smukłymi pilastrami, ozdobione są polichromowanym marmurem, obrazami, mozaikami, rzeźbami i artystycznymi witrażami; na szczególną pochwałę zasługuje dekoracja przeciwfasady, w całości wkomponowana w duży fresk Apoteoza Karmelu autorstwa florenckiego malarza Piero Bargelliniego. Salę nakrywa sklepienie kolebkowe o ostrym profilu, z bocznymi gwoździami i żebrami poprzecznymi, natomiast prezbiterium sklepienie krzyżowe z żebrami ukośnymi, przy czym każde sklepienie ozdobione jest freskami przedstawiającymi ewangelistów. Chór przykryty jest natomiast basenem z pięcioma żaglami, których żebra zbiegają się ku górze. Wszystkie te dachy wykonane są z trzciny połączonej z drewnianymi żebrami, wykończone tynkiem, pomalowanym polichromowanymi ramami i przedstawieniami świętych.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu: