Kościół Santa Caterina (Fidenza)
Via Pier Paolo Pasolini, 43046 Fidenza
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Kościół Santa Caterina (Fidenza)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Kościół Santa Caterina, zwany także sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Łaskawej, to miejsce kultu katolickiego o barokowych formach, położone na poboczu Via Emilia w Parola, wiosce Fidenza, w prowincji Parma i diecezja Fidenza; jest częścią wikariatu Fidenza.
Pierwotne miejsce kultu powstało w czasach średniowiecznych; najstarsze wzmianki o jej istnieniu datowane są na rok 1347, kiedy to kaplica, dotychczas zależna od kościoła Coduro, na prośbę mieszkańców Paroli, została podniesiona do rangi siedziby autonomicznej parafii.
W 1354 roku świątynia została wymieniona w Liber extimi universi cleri parmensis, zamówionym przez biskupa Parmy Ugolino de' Rossi, wśród kaplic zależnych od kościoła parafialnego Borgo San Donnino.
W 1601 roku miejsce kultu zostało przyłączone do nowej diecezji Borgo San Donnino, a w 1663 roku zostało podniesione do rangi prepozyta.
Na początku XVIII w. średniowieczna kaplica, w której znajdował się czczony XV-wieczny obraz św. Katarzyny, okazała się niewystarczająca, aby pomieścić licznie przybywających do niej pielgrzymów; z tego powodu w 1741 r. rozpoczęto budowę nowej, znacznie większej świątyni, obejmującej dawny budynek, który przekształcono w jedną z bocznych kaplic; barokowy kościół, zaprojektowany na wzór sanktuarium Gran Madre di Dio w Fidenza, został ukończony w 1749 roku.
Na początku XX wieku podwyższono dzwonnicę, dodając latarnię.
Kościół zabudowany jest na planie jednonawowym flankowanym kaplicami, z wejściem od północy i apsydalnym prezbiterium od południa.
Symetryczna, monumentalna fasada, w całości otynkowana, podzielona jest poziomo na dwie części wysokim, nadwieszonym gzymsem formowanym. Poniżej znajduje się sześć bliźniaczych pilastrów zwieńczonych doryckimi kapitelami; pośrodku znajduje się duży portal wejściowy, otoczony mieszaną ramą liniową i zwieńczony marmurową tablicą; po bokach przestrzenie zdobią lustra z zaokrąglonymi narożnikami. Powyżej, nawiązując do środkowych poniżej, wznoszą się cztery sparowane lizeny zwieńczone kompozytowymi kapitelami; pośrodku duże okno łukowe o linii mieszanej, ograniczone dwoma pilastrami i zwieńczone obniżonym łukiem; po bokach przestrzenie ozdobione są lustrami o mieszanej linii; na końcach rozciągają się dwie woluty, zakończone na krawędziach dwoma wazonami. Zwieńczeniem fasady jest duży okrągły fronton, przełamany dwoma sparowanymi pilastrami i zwieńczony czterema wazonami i centralnym krzyżem.
Na końcu lewej strony wysoka, otynkowana dzwonnica stoi na trzech poziomach; dzwonnica wychodzi na cztery fronty poprzez duże, jednolancetowe okna o okrągłych łukach, ograniczone lizenami zwieńczonymi kompozytowymi kapitelami; u góry, poza wystającym gzymsem obwodowym, latarnia o ośmiokątnej podstawie, oświetlana ośmioma małymi, okrągłołukowymi oknami, przerywanymi pilastrami; w koronie stoi mała kopuła o ośmiokątnej podstawie
Wewnątrz kościoła znajdują się różne starożytne malowidła.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
